Bir kent yükseliyordu hani
Karalamýþtým bir mektubun arka sayfasýna.
“Bir gün gideceðim” diyordum ya!
Gökyüzünün beyaz bulut lekeleriyle süslendiði,
Posta kutusu olmayan,
Hiç sis çökmeyen, yeþille mavi arasý bir kent.

Bir sokak büyütüyordum çizgilerimle hatýrlýyor musun?
Tek katlý evlerin, usta nakkaþlarýn ellerinden çýkmýþ
Bahçelerle çevrildiði,
Kapý önlerinde
Ýlham perilerinin dinlendiði,
Uzun ince masalarýn dizildiði,
Ýçinden geçilmeyen, içinden çýkýlmayan bir sokak.

Kýrmýzý kiremitli bir ev düþlüyordum ya hep satýr aralarýnda;
Hani pencereleri aya kanat açan,
Denize bulaþan;
Kapýsý ladin aðacýndan,
Odalarý duvarsýz,
Perdeleri masal diyarýndan bir ev.

Hani “Vakit yaklaþýyor” diye yazmýþtým sana,
Yapamadýðým þeylerden söz etmiþtim.
Demek istediðim,
Bir türlü söyleyemediðim,
En sevdiðin kitap
Biter ya!

Elveda.