Haftalýk Yazý Yazmak
. Zira günlük yazýlarda günlük olaylarý deðerlendirip hemen yazarsýnýz ve yazma iþini bitiriverirsiniz. Oysa haftalýk yazý yazmak için yaþanan olaylarý çok ince bir elekten geçirip yazmak gerekir. Nedir bunlar? Genelde gözden kaçan, önemsiz görünen bazý geliþmeleri yakalayýp onlarý hak ettikleri platforma taþýmak haftalýk yazýlarýn temel taþýdýr.
Yýllardan beri gençlerimiz globalleþen bir dünyanýn kaymaðýný yemenin peþinde. Tüm dünya tam bir birleþim sürecine girecek. Hudutlar kalkacak ve dileyen dilediði diyara gidip keyfince yerleþecek. Ülkeye demiyorum. Zira bütünlenmiþ, sýnýr çizgileri silinmiþ bir dünyada elbette ki ülke olmaz. Ülkelerin topraklarý dünya devletinin bir parçasý, yani diyarý olacaktýr. Pasaport yok. Silahlara harcanan paralar kalkýnmaya yönlendirilmiþ olacaðýndan her bireyin evinin önünde bir araba. Gelirler eþit daðýlacaðýndan her birey refah içerisinde yüzecek. Ne güzel bir ütopya deðil mi? Madalyonun öbür yüzüne bakan bile yok. Globalleþecek dünyada kahvehane kültürünün olmayacaðýný, bu kültürün, daha doðrusu kültürsüzlüðün yaþatýlamayacaðýný öðrenmeleri gerekir. Sahiplenmek zorunluðunda olacaklarý kültür ise çalýþma, hem de çok çalýþma olacaktýr.
Globalleþecek dünyanýn amansýz savunucularý nedense harýl harýl silahlanan ülkeleri görmezlikten geliyorlar. Bu ülkeler kimin için silahlanýyorlar diye bir düþünce akýllarýnýn kenarýndan bile geçmiyor. Globalleþme hayraný ülke gençlerinde askerlik kadar gereksiz bir kavram ve kurum yok. Daha kötüsü vatan kavramý giderek yok oluyor. Bu nedenle savaþa hayýr sloganlarýyla hep öne çýkýyorlar. Savaþa hayýr ama hangi savaþa? Çevremizdeki tüm komþu ülkelerin hiç biriyle dostane iliþkilerimiz yok. Komþu ülkelerin bize karþý silahlanmalarýný görmemek için kör olmak gerekir. Dün Kardak kayalýklarýna sahiplenmeye kalkýþanlara karþý, Ege’de sýkýþýp kalmamak için olasý bir savaþa hayýr diyebilir miydik? Ayný durumla yine karþýlaþsak Ege’deki haklarýmýzý korumak için savaþmayacak mýyýz? Yunanistan’ýn silahlandýrmasý yasak olduðu halde adalarý silah deposuna çevirmesini, Irak’ýn onca silahý komþularýna iyilik için satýn aldýðýný ve ürettiðini düþünmek olasý mý?
Oysa vatan kavramý çok önemlidir. Ýnsanlarýn üzerinde yaþadýklarý toprak uðruna canlarýný ve kanlarýný feda etmekten kaçýnmalarý durumunda o topraklar kendilerine vatan olur mu? Vatan sevgisiyle birlikte çalýþma kültürümüzü de çalýþkanlýk olarak pekiþtirmemiz gerekir. Kurtuluþ savaþýndan önce Ege’de yaþayan Rum’lar zeytinlik yetiþtirecekleri alanlara önce bað dikerlerdi. Zira bað en geç iki, deliden yetiþtiriliyorsa üç yýl içinde ürün vermeye baþlar. Beþinci yýlda ürün vermenin doruðuna çýkar. Verimlilik ömrü yirmi, yirmi beþ yýldýr. Zeytin ise ancak en verimli dönemine yirmi yýl sonra girer. Önce bað dikip ardýndan zeytin dikmelerindeki amaç tarladan baðcýlýkla yararlanmaktý. Tarlayý yirmi yýl gelirsiz býrakmamak içindi. Çalýþkanlýklarýnýn yanýnda bilinçli tarým yapmalarý onlarý Ege’nin en zengin insanlarý olmalarýný saðlamýþtý. Ne yazýk ki bizim kahvehane kültürümüz bu güzel uygulamayý yok saymamýza neden olmuþtu. O tür tarýmý hiçbir zaman örnek alamadýk. Ýþte bu nedenle bizim ülkemiz fakir kalmýþtýr. Fakirlikten kurtuluþun tek umarý olarak yabancý ülkelerde çalýþmayý belledik. Tembelliðimiz ve hazýra konmacýlýðýmýz yüzünden ne yer altý servetlerimize ne yer üstü zenginliklerimize gereken deðeri veremedik. Fakirlikten kurtulmak için tek yolun, bu ülkenin tüm zenginliklerinin tümüne sahip olmayý ve onlarý en verimli þekilde iþletmekten geçtiðini bir türlü öðrenemedik. Bunu öðrendiðimiz gün býrakýn yurt dýþýnda iþ aramayý, yabancý iþçi çalýþtýran bir ülke oluruz.
Amerika, Avrupalý dostlarýyla yetiþtirdiði Irak canavarýný þimdi kendi eliyle yok etmeye çalýþýyor. Zira Ýkiz Kulelere yapýlan saldýrýdan sonra yetiþtirdiði canavarýn kendisine de zarar verdiðini görmüþtür. Bu canavar daha da geliþirse önce çevresine, sonra da kendisine saldýracaðýný geç de olsa keþfetmiþtir. Hele Sovyetler Birliði daðýldýktan sonra kapanýn elinde kalan nükleer silahlarýn terör örgütlerinin eline geçmiþ olabileceði korkusu Amerika için kabus olmuþtur. Bu terör örgütlerine Ýslami Cihat adýna baþta Irak olmak üzere bir çok Ýslam ülkesinin destek verdiðini bilmektedir. Bu nedenle ilk olarak kendi eliyle yetiþtirdiði canavarý yok edecek ki, sýra diðerlerine de gelsin. Bu nedenle dileyen dilediði kadar baðýrsýn savaþa hayýr diye. Amerika Irak’a saldýracaktýr. Bu savaþý hiçbir güç durduramaz. Bakmayýn siz Almanya, Fransa ve Belçika’ya. Onlar savaþ sonrasý için Ýslam ülkelerine þirin görünme çabasýndalar. Ne yapalým? Biz karþý çýktýk ama Amerika bizi dinlemedi. Peki sizin Irak’a sattýðýnýz silah ve kimyasal silah teknolojisiyle o canavarýn yaratýlmasýnda hiç mi katkýnýz olmadý?
Bu savaþ kaçýnýlmaz bir savaþtýr. Katýlmak, ya da katýlmamakla neler kazanýp, neler kaybedeceðimizin çok iyi hesaplanmasý gerekir. Sýnýrdaþýmýz Kürt’lerin korkmadan, utanmadan, sýkýlmadan daðýttýklarý haritalarda vatanýmýzýn topraklarýnýn ne kadarýnda gözleri olduðu açýkça ortadadýr. Bu durumda savaþa nasýl hayýr diyebiliriz? Bu topraklar bin yýldýr Türk’lerindir. Yani bizimdir. Gerektiðinde bu topraklar için savaþacaðýz. Bu topraklar uðruna kanýmýz da, canýmýz da feda olsun.
                              Özcan Nevres 25 Þubat 2003