DESTANSIZ SAKARYA
sakarya'nýn ruhaniyetine
Dinler misin bir kere gönlünü verip bana,
Sakarya! dertlerim var, þimdi muhtacým sana...

Dudaklarýma sürdüðün, zehir renkli bal ile,
Ruhumda inkisarým, gönlümde kutsal çile.

Demiþtin bize bizzat, yol O’nun, varlýk O’nun,
Iþýðýna kan düþtü sanki Büyük Doðu’nun...

Fahiþe yataklarý kahraman otaðýdýr,
Lafazana cenk yeri, mezbele yataðýdýr.

Dostluðu yüreðime kefensiz gömdüm artýk,
Sana verilen sözü, çok geride býraktýk.

Çirkefleþti topraklar, tohum çürümüþ þimdi,
Bizim olan tarlaya, piç tohumu kim gömdü...

Gökten inen ýþýðýn katranlaþmak hevesi,
Kutlu nurun altýnda, cürmün en kepazesi.

Sen yürüdün, ardýndan kim geldi dön de bir bak,
Ýzinde sabit kalan, kaç gönül var, kaç ayak.
     Sakarya! kandillere kan emzirdi cüceler,
     Geceyi þirret bastý, günü sardý geceler...

Vaadedilen ufuklarda þimdi kir dolu,
Iþýðýný gören yok, ortalýk hep kör dolu...
     Delisiydim davamýn, varlýðýnda sað iken,
     Sakarya! ben mi bittim, yoksa kovgun muyum ben?

Alçalan bir þuurun, yer bulmuþum özünde,
Kimliðim hor görülür, gariptir yer yüzünde.

Þeytanlarýn þeytaný, ruhumu aldý kaçtý,
Kutlu yolun yolcusu, yoluna savaþ açtý.

En kalleþ yýlanlarýn haline imrenirim,
Bir azgýn yýlan bulsam, beni diyet veririm.

Her yýlanýn gayesi, hedefi var, yolu var,
Benim zehir döktüðüm, bahtsýz Anadolu var.

Dipsizliðin dibinde, meskenetin yurdunda,
Yolum, yolsuz yolcularýn telaþýnda, derdinde.
     Sakarya! Þadolmadýn, akýp gittin dünyadan,
     Yurduna þilte serdi, bir kaç fikirsiz nadan.

O kutsal elbisenin, bir yerinde bin yama,
Kahpeden ordu indi, en mübarek dünyama.

Gayelerin sancýsý, ürker gezer yürekte,
Fitnelerin düsturu, ihtirastýr bebekte.

Tavassut maharettir, rüþvet ahlakta ilke,
Muhterisler yüzünden, can çekiþirken ülke.

Ahlakýn dersini ver, dile gel, dillen artýk,
Surda gedikler tutuk, özde sevdalar yýrtýk.
     Þimdi karþýmda duran, bir cansýz Anadolu,
     Sakarya! seni bekler destansýz Anadolu...