Üþüyorum.
Öyle bir ayaza kesti ki içim.
Donar saksýdaki menekþeler koklasam.
titrer bir kuþu avuçlarýma alsam.
Aðlamak istesem,
çýð düþer göz pýnarlarýmdan.
Ve
hep seni hatýrlatýr, üstümüze zamansýz inen kar.
Kar’a bulanýr tüm düþünceler.
Ýçim kar…
Dýþým kar….
Hissediyorum.
Ýncecik biz buza yatýrýyorlar yüreðimi.
Sýzlýyor derinden bir yer.
Hayalin donuyor gözbebeklerimde yavaþ, yavaþ
Nasýl çözülür buz tutan bir yürek ?
Bilmiyorum.
Düþündüklerim.
Düþündüklerimden bir tipide kayboluyorum.
Kaybolmuþluðun kýyýlarýnda,
utanýyorum.
Düþünüyorum.
Ah cesaret ister yapmak düþündüklerimi.
Gel gör ki oda bende yok.
Yokluklarýn kýyýsýna gömdüðüm düþüncelerimde
Üþüyorum.
Düºünce arifelerimde,
buz tutmak bir dere kenarýnda,
sonra erimek ilk çýkan güneþle
karýþmak topraða.
yada
sensizliðin açtýðý ilk kapýda yok olmak var aslýnda.
Ýlk gördüðüm kadýnla yatmak,
biraz açýk saçýk konuþmak var.
Ve
sayýlmayacak kadar çok öpülmüþ dudaklarýndaki, ucuz þarap tadýna inat,
seni anlatmak var biraz da.
O kadýnýn ðöðsünde hýckýra hýçkýra aðlayarak.
Düþünmeden bu kez
“Seni özledimleri “ çýkarýyorum bu gece kilitlediðim sandýktan.
Bir camdan süzülen küçük su damlacýklarýnýn
hüzün buðularýna saklýyorum seni.
Damlacýklar ellerin önce,
Sonra gözlerin oluyor.
Ürkek,
Kýrýlgan,
Naif….
Bir kar tanesinin eriyiþinden var ediyorum seni.
Saçlarýnda beyaz kelebekler uçuþuyor lapa lapa.
Ürker diye kelebekler,
korkuyorum saçlarýný okþamaya.
Her dokunuþum sana
yokluðun varlýðý doðuruþu en sancýlýsýndan.
Bir pervanenin ölüme kanatlanýþý, mum alevlerinin en ateþli dansýnda.
Bir ipek böceðinin kozadan çýkýþý bir uçunu kemirdiði dut yapraðýndan.
Gözlerine çektiðin sürmelerden kara geceler .
Zift,
katran,
zifir koyuyorum yanlýzlýðýn adýný…
Zifir renkli odalarda mine iþli buhurdanlýklarda tütsülenirken kokun,
beyaz bir ölüme uzanýp,
seni düþünmediðimde,seni düþünmediðimi düþünüyorum.
Ve
yatakdaki izine sarýlýp uyuyorum.
Uyanýp bazen,
niyesi yok.
Düþünüyorum.
Buz gibi ruha sunduðun ateþten bir yüreði
Buz ve ateþin seviþmelerini.
Seni .
Beni.
Akrebin kendini sokuþu gibi korkusuzca,
ölümüne ateþ ve buz gibi dans ediþimizi.
Buzun her dokunuþunda ateþe,
nasýl damla damla eridiðini.
Nasýl titreyip, nasýl aktýðýný.
Nasýl yok olduðunu mutlulukla ,
þehvetle,
ihtirasla.
Ve nasýl yandýðýný ateþten ateþ.
Ve nasýl yeniden var olduðunu bir göl ortasýnda.
Biz imkansýzý yaratýrdýk tüm seviþmelerde.
Ateþ de yanardý,buz da.
þimdi üþüyorum.
Kapat pencereleri.
Boþalýyor zincirlerinden kendime verdiðim sözler.
Piþmanlýk fýrtýnalarý kapýda .
Kar olup düþeceðim avuçlarýnda erimek uðruna