Ömer Akþahan

Her gün bir yürüyüþ içindeyiz. Yaratýlýþýmýzýn bir simgesi de bu olsa gerek. Ýnsanýn doðuþuyla baþlayan bu yürüyüþün anlam ve önemini eðitim programlarý içinde çocuklara bilinçli olarak sezdirebilmek amacýyla, her yýl sonbahar ve
ilkbahar-yaz dönemi içinde birer gün olmak üzere yürüyüþ günü (Wandertag) yapýlmaktadýr. Kendime özgü bir sýnýfým olmadýðý için üç yýldýr böyle bir geziyi Almanya’da yapma olanaðým olmamýþtý. Bu fýrsatý o yýl Alman meslektaþým Peter sayesinde elde ettim. Ýtiraf etmem gerekirse, bu geziden çok keyif aldým.

Arkadaþým Cuma günü sýnýfýyla yürüyüþe gelmemi istediðinde önce biraz duraksadým. Çünkü, o gün benim boþ günümdü; ya uykumdan fedakarlýk ederek yürüyüþ fýrsatýný deðerlendirecektim, ya da boþ verecektim. Her þeyi öðrenme ve yaþama isteðim aðýr basýnca, evet, dedim.

Saat tam sekizde Peter’in sýnýfýndaydým. Öðrenciler beni görünce hep bir aðýzdan sevinçle haykýrdýlar.
Bu denli tezahürata deðecek bir þey yaptýðýmý sanmamakla beraber gururlanmadým dersem yalan olur. Ölçülü gururlanmanýn insani olduðuna her zaman inanmýþýmdýr. Okulun hemen yan sokaklarýndan baþlayan yürüyüþümüzden önce, öðretmen öðrencilerle kýsa bir konuþma yapýp, izin belgelerini topladý. Bir öðrenci belgesini evde unutmuþtu. Buna raðmen tüm öðrenciler yürüyüþe katýldý. On dakikalýk bir yürüyüþün ardýndan üst geçit köprüsüne geldik. Burada çocuklarla birlikte altýmýzdan hýzlý bir þekilde akýp giden araçlara neþe içinde el sallýyor, karþýlýðýnda araçlardan korna ile selam alýyorduk. Kendimi bir anda onlardan biri olarak görmeye baþlamýþ, bir o yöne, bir öteki yöne doðru koþuþtururken zamanýn nasýl akýp gittiðini anlamamýþtýk.

Araçlarý bu þekilde selamlamanýn gelenekselleþtiðini arkadaþým söylediðinde bir çok sorunun da cevabýný almýþ oluyordum. Selamlamanýn ardýndan koyu gölgenin güneþi kaybettirdiði ormana daldýk.
Ýçime birden tarifsiz bir güzellik geldi oturdu.
Ýnsan ister istemez burada her þeyi ülkesiyle karþýlaþtýrmak zorunda kalýyor. Yapýlan çalýþmalarý karþýlaþtýrdýðýmda artýlar ne yazýk ki bizden yana deðil. Gerçi bir çok alandaki baþarýlarýlarýmýz küçümseme duygularýmýzý azalttýysa da, eðitimdeki durumumuz hâlâ iç açýcý bir tablo sergilememektedir. Ýçe dönük yaþamayý ne zaman unutursak, o zaman bu duyguyu da aþacaðýmýza inanýyorum.

Arkadaþým gerek benim, gerekse öðrencilerin kuþlara, aðaçlara iliþkin sorularýna engin bilgisiyle ayrýntýlý bir biçimde yanýtlar vererek, yürüyüþümüzü keyifle sürdürüyorduk. Mesleðimde yýllar sonra ilkokul öðretmenliðinin zevkini tatma olanaðýný Almanya’da yakalamýþ olmaktan mutluydum.
Orman içinde topraktan düzgün yapýlmýþ yürüyüþ yolu üzerinde küçük bir dereye geldiðimizde kýsa bir mola verip, deredeki küçük aðaç köprüden öðrencilerin sevinçle inip çýkmalarýný izledik. Bu arada öðrencilerin bana gösterdikleri ilgi de giderek artmaya baþlamýþtý. Ben de ilgilerini karþýlýksýz býrakmadan, kýsa diyaloglarla onlarla konuþuyor ve tanýmaya çalýþýyordum. Yürüyüþ yolumuzun hemen büyük bölümü orman içersinde devam ediyordu.

Gezimizin hedefi; yaklaþýk beþ kilometre sonra ulaþacaðýmýz içinde küçük bir kilise ve kýr lokantasý olan küçük bir tepecikti. Oraya vardýðýmýzda öðrenciler de biz de yorulmuþ, serin bir içeceði çoktan hak etmiþtik.Yürüyüþümüz kazasýz belasýz ve daha önemlisi, birbirimizi tanýmanýn verdiði büyük bir keyifle tamamlanmýþtý.

Öðrencilerle birlikte içeceklerimizi ve arkadaþýmýn ýsmarladýðý yöresel bir yemeði zevkle yedikten sonra yorgunluðumuz gitmiþ; sýra lokantanýn yanýndaki küçük oyun alanýnda oynamaya gelmiþti. Burada da öðrencilerle tahtaravalli oyununa katýlarak zevkli dakikalar geçirdim.

Ne yazýk ki arkadaþýmýn sýnýfýnda hiç Türk öðrenci yoktu. Ancak arkadaþýmýn Türkiye üzerine olan ilgisi nedeniyle öðrencileri Türk dostu olmaya adaydýlar. Onlara mandolinle çaldýðým „Postacý“ þarkýsýnýn ardýndan yakýnlýðýmýz giderek arttýðý gibi Türkiye ile ilgili sorular da sormaya baþladýlar.

Her öðrencinin sýkça yaptýðý gibi onlar da ailelerine günlük raporlarýnda bu sýcak iliþkinin yankýlarýný yansýtmýþ olmalýlar ki, yeni bir sýnýf gezisini bu kez aileleriyle birlikte komþu bir termal bölgeye yapma kararý almýþlar. Bu geziye de katýlmamý isteyen arkadaþým Peter’e bu kez tereddütsüz “evet” dediðimi, umarým anlamýþsýnýzdýr.

Evet, yürüyüþ; dostluða, barýþa, sevgiye uzanan bu yürüyüþlere dünyanýn neresinde olursanýz olun, ne tür insanlar olduðuna aldýrmaksýzýn siz de gönül rahatlýðýyla katýlýn. ../..