Yokluðun tekilliðinde
Çoðuldur yalnýzlýðým
Kirli otobüs camlarýna parmaklarýmýzla kazýdýðýmýz
Hasret kitabýnýn son önsözüdür
Sen,
Uzun yolculuklarýn
Kýsa misafirliklerin
Yaþlý çocuðusun
Vuslatýn geceleri ýslaktýr
Konuþma ki
Ürkmesin baðrýnda uyuyan güvercinler
Konuþma ki
Küsmesin papatyalar yüreðine

2.
Her yarýn özlemektir seni
Her bugün son gün
Geliþin anýmsatýr hep gidiþini

3.
Ýçimde çalkalanan denizlerden
Çaldýlar mavilerimi
Çözdüler ayýn ipini
Gökyüzü darmadaðýn
Buz tuttu güneþ Temmuz'un koynunda
Yoruldum yorgunluðundan
Bu daðýnýklýkta bulamadým sevdayý
Gene de
Akasyalarý kýskandýran gözler ile
Salkým saçak baharlarda bekledim seni
Ayak seslerine takýldý dudaklarým
Düþtüm gözlerim kanadý
Kýzýl þafak doðum sancýsý içinde inlerken
Bir bir soluyor bahçemdeki çiçekler
Kuruduðum mevsimleri saydým
Tam yirmi dört güneþ yýlý
Yirmi dört ihtilal þafaðý
On iki kýyamet etti
Sen kaçýncýydýn bilemedim...

4.
Dudaklarýmda alev alev ismin
Akortsuz kemenlarda þarkýmýz çalýnýyor
Uðursuz takvimlerde
Eylül'e aðýt yakýyor menekþeler
Islatýyorsun yedi mevsimdir kirpiklerimi
Kaldýrýmlara daðýlmýþ umutlarýmýzý topla
Üþümesin artýk tedirgin serçelerin gözleri

5.
Korkaðý olma sevdanýn
Yoksa cesaretin kalmaya
Ýzin ver
Soyunup kimliðimi çýrýlçýplak
Geleyim ardýnsýra
Ya da gelme artýk gitmeleri hatýrlatarak
Bitti kelime
Tükendi sayfa
Son söze hacet yok bu þiirde
Yarým kalmalý bizim gibi
Yaþlý çocuðum
Yetim babam
Bu yürek seni....