Oturdum gene umut kýrýklarýmýn arasýna
Aldým elime kaðýdý baþladým yazmaya,
Yazarak aðlamayý
Kaç kiþi becerebiliyordur þu rezil hayatta
Kaç kiþi olmayan sevgilinin gözlerine
Þiirler okuyordur gecelerce.
Ve kim
Unutulduðunu haykýrýrken mektuplar kulaklarýna Kabullenmeyip yitiþi
Yerle yeksan seriliyordur yarinin ayaklarýna.
Sokaklarda bir bayram havasý,
Benim içinde sonsuz bir ayrýlýk,
Kalbimi zorluyor talan iklimi.
Kente yalnýzlýk çökerken akþam üzerleri
Gözlerine dalýp, nefesinle demleniyorum.
Baharým demiþtim sana,
Genç ömrümün sonbaharý olduysanda,
Kýzmýyorum sana
Kýzamam, bir ana nasýl kýzar çocuðuna?....