Hayatý Sevelim


Hayata geliþ nedenimize çoðumuz tam olarak anlam verememiþizdir. Neden doðduk, neden yaþýyoruz. Dünyaya gelmemize ne gerek vardý sanki, çok mu önemliydi?

Allah verdi, leylek getirdi, kazayla oldu. Yiyecek ekmeðin, içecek suyun varmýþ... Hep bunlarý düþünür dururum. Ne anne babamýzýn bizi, ne de bizim onlarý seçme hakkýmýz yoktur. Dünyaya gelir ve onlarý tanýmaya baþlarýz. Yýllar sonra yaþam kavgasý içinde buluruz kendimizi. Aslýnda kavgadan çok bir savaþtýr bu bizim için.

Bir lokma ekmek kazanabilmek için çabalar, ideallerimiz uðruna savaþýr dururuz. Hep baþarýyor gibi görünsek de zaman zaman yenilgiye de uðrarýz. Bu yenilgiler bizi hiçbir zaman küstürmemeli, mücadele gücümüzü yitirmemize neden olmamalýdýr.

Yaþadýðýmýz olaylardan ders çýkararak tekrar denemek, mücadelemizi sürdürmek, baþarý þansýmýzý mutlaka artýracaktýr. Ve bu durum bizim için gurur kaynaðý olcakatýr.

Hele de kaderciliðe hiç mi hiç sýðýnmamalý, "kaderim böyle imiþ, þansým olsdaydý" diyerek bir kenara çekilip, olaylar karþýsýnda aciz kalmamalýyýz. Sevdiðimiz farkýnda olmasa da kanayan yüreðimizin, umursamasa da uðruna savaþtýklarýmýz, yine de küsmemeliyiz yaþama.

Sorunlarýmýzýn üstesinden gelebilmek için sürekli çözümler üretmeliyiz. Mutsuzluktan kurtulmanýn yolu, çoðu kez bizim elimizdedir. Kimse durup dururken illaki bizi mutlu etmek için ya da hayatý sevdirmek için çaba göstermez. Önemli olan bizim istememizdir. Sorunlarýmýzla baþa çýkamýyorsak, yaþamanýn ne kadar güzel olduðunu farketmeyi tek baþýmýza baþaramýyorsak, bu konuda deneyimli olan kiþilerden yardým almalýyýz. Ýþte o zaman tatlý olur acýlar, iþte o zaman kollarýna alýr hayat bizi... Yaþamý sevmek insaný gençleþtirir, güzelleþtirir. Gelin biz biz olalým; yüzümüzden gülümsemeyi hiç eksik etmeyelim. Üstesinden gelebilmek için her zorluðun, yaþamý sevelim sevdirelim.

Hatalarýmýzý yinelememek için yaþadýklarýmýzdan ders almalýyýz. Doðruluðuna inandýðýmýz iþi yapmak istiyorsak önümüzdeki engelleri kaldýrarak, tüm gücümüzü kullanmayý bilmeliyiz.