Sevgili Osman, ne bu yazdýklarýmý okuman, ne de dün senin için konuþtuklarýmýzý duyman olasý deðil. Yine de soruyorum sana, çok acele etmedin mi o bir metre derinlikteki karanlýk çukura girmek için. Sen hayat dolu, olabildiðince hýrslý, hiçbir þeyin azýyla yetinmeyen bir insandýn. Sen yüreðinde sonsuz sevgiler taþýrdýn. Evlat sevgisi, arkadaþ sevgisi hele hele insanlara olan sýnýrsýz sevgini anlatabilmenin olasýlýðý var mý?

Dün ortak dostumuz, can arkadaþýmýz sen ve ben gibi sosyal demokrat Aziz Topuz’la beraberdik. Dönekliðin moda olduðu bir süreçte, dönmeyen kaç kiþi kaldýk ki. Seni sordum Aziz hocaya,

Osman Kaya’yý görüyormusun diye? Az koþturmamýþtýnýz onunla daðlarda ovalarda. Arý kovanlarýnýn çok bal vermesi için sýk sýk yerlerini deðiþtirirdiniz Hep dost elini uzattýðýn insanlar sana kominist damgasýný vurmakta çok cömert davranmýþlardý. Çalýþtýðýn köye gelip seni sorduðumda köylüler,

Þu bizim Kominist Osmaný mý soruyorsun diye sorarlardý. Bizlerin yüreðinde sýnýr tanýmayan insanlýk sevgisi vardý. Onlara darýlmanýn olasýlýðý var mýydý. Aziz hoca,

Þu bizim Kominist Osman’ý mý diye sormadý. Gözlerine bir hüzün çöktü. Neredeyse aðlayacaktý.

O bir motor sýklet almýþtý. Aklýna estikçe, uzun gezilere çýkýyordu. Ama ecel onu, o gezilerde deðil, Kýbrýs’a gidecek olan torununu uðurlamak için hava alanýna giderken yakaladý. Arkasýndan bir araba sýkýþtýrmýþ, ona yol vermek isterken yol kenarýna yýðýlmýþ olan bir kum yýðýnýna girmiþ,arkadan gelen araba da çarpmýþ ona. Hastaneye kaldýrmýþlar, beyin kanamasý nedeniyle girdiði komadan çýkamadý ve bir ay kadar önce yitirdik onu dedi.

***

Bugün kurban bayramý. Bizim gönlümüz insan sevgisi kadar hayvan sevgisiyle de dolu. Bu nedenle ikimiz de sevmezdik bu kanlý bayramý. Ölümüne duyduðum acý tüm gece uyutmadý beni. Arkadaþýmýz, meslektaþýn, genç yaþýnda yitirdiðimiz Ali Çetin’i da anýmsadým bu gece. Kalp aðrýlarýnýn ölüm habercisi olduðunu bildiðinden eþine,

Öldüðümde Nevres’e söyleyin, mezarýmýn baþýnda bana, Moðollarýn garip çobanýný ve kendi sesiyle kasete doldurduðu o çok beðendiðim þiiri defalarca, aðzý yoruluncaya kadar okusun. Vasiyetini yerine getirememenin burukluðu çöktü içime. Ne garip çobanýn plaðý nede o beðendiði þiirin kaydý kalmamýþtý bende. Sadece birkaç mýsrasý kalmýþtý usumda. Bu gün aybaþý, olmaz olsun/delik geniþ yama dar/gözlerimin önünden geçti/bir bir alacaklýlar. Çok aradým plaðý da, þiiri de bulamadým. Seni çok habersiz yakaladý ölüm. Sen Ali gibi bir vasiyet býrakmamýþsýndýr ardýnda. Ýyi ki býrakmadýn. Býraksaydýn, belki de senin vasiyetini de yerine getirememenin burukluðunu taþýrdým içimde.

Seni Foça’nýn Baðarasý bucaðýnda tanýmýþtým ilk kez. Saðlýk memuru olmana raðmen, siyasetin ta göbeðindeydin. Okuyan, okuduðunu anlayan ve öðrendiklerini halka anlatmaya uðraþan bir aydýndýn. Ebe eþinle birlikte, gece, gündüz demeden, hastalara ulaþmaya ve onlarý tekrar saðlýklarýna kavuþturmaya adamýþtýnýz kendinizi. Böyle devlet memuru olur muydu hiç. Devlet memuru dediðin etliye sütlüye karýþmaz, salla baþýný al maaþýný diyen türden olurdu. Sen o insanlara bambaþka þeyler söylüyordun. Ola ki sen bir komünisttin. Daha o yýllarda adýn çýktý komüniste. Ve ardýndan gelen sürgün yýllarý. Eþine çocuklarýna doyamadan ayýrdýlar seni. Oradan oraya sürdüler. Hayrettin Karademir dostumuz gibi. Ýkiniz için sürülmek olaðandý. Her sabah kalktýðýnýzda emredilen yere gitmek için denkiniz baðlanmýþ ve hazýr olurdu. Emekli olana kadar aralýksýz sürdü bu sürülmeler. Sanki sizlerin sürüldüðünüz yerdeki insanlarýn eðitilmeye gereksinimleri yoktu.

***

Emekli olduktan sonra daha sýk görmeye baþladýk biri birimizi. Sen emekli olmakla kabuðuna çekilecek bir insan mýydýn. Arýcýlýða baþladýn. Daðlar ovalar doyurmadý seni. Sen insanlarý seviyordun. Onlardan gördüðün nice kötülüklere raðmen, onlardan kopamýyordun. Arýlarý satýp yeniden mesleðine döndün. Para diye bir sorunun olmadýðý halde, bir operatör doktorun yanýnda narkizatörlük yaparken, elinde iðne çantasý evlerden evlere insanlarý saðlýklarýna kavuþturmak için koþtun durdun. Zaman zaman þehir hayatý bunaltýrdý seni. Yanýma gelirdin, elindeki torbada þarap olurdu. Bahçelerimden birine gider beraberce içerdik getirdiðin þaraplarý. Dur durak bilmezdin ovada. Aðaç ve sebzelerin diplerindeki otlarý temizlerdin yorulmadan.

Eriþilmesine olanak olmayan büyük projelerle gelirdin bazen. Gökçeada’da iki yüz dönüm yer alalým bað yetiþtirelim orada. Git gez o adayý, bak bakalým baðcýlýða elveriþli mi demiþtin. Kýramadým seni. Hayatýmda ilk defa Gökçeada’ya gittim sayende. Keþke hiç gitmeseydim. Devlet erkinin iyi yönetmek için var olmasý gerekir. Saldým çayýra Mevla kayýra felsefesiyle devletin yönetilmemesi gerekir. Adayý terk eden Rumlardan sonra, turizmcilikle, balýkçýlýkla hiç ilgisi olmayan insanlarý götürüp yerleþtirmiþler oraya. Neyse ki, Muðla’nýn Yataðan ilçesinin Eskihisar köylülerini, termik santral nedeniyle adaya yerleþtirmiþler de, ondan sonra pansiyonculuk baþlamýþ adada. Tarým yapmanýn ise hiç olasýlýðý yok. Devlet su iþlerinin yaptýrdýðý üç adet baraj ve sulama tesisleri, hiçbir iþe yaramamýþ. Tunceli’den nakledilenlerin sahibi olduklarý hayvan sürüleri, tarýma aman vermiyor. Oysa Gökçeada’nýn tarým yapýlamayacak bir karýþ topraðý yok. Gökçeada’yý sil kafandan demiþtim sana.

Yine bir gün geldin bana. Gözlerinin içi gülüyordu. Çandarlý’da bir ada varmýþ. Büyüklüðü beþ bin dekar kadarmýþ demiþtin. Gidelim o adayý görelim. Ada hazineninmiþ. Hazineden kiralayalým orayý. Meyve, bað, sebze ve orman yetiþtirelim orada. Meyve, sebze, bað bahaneydi. Sen kendi yetiþtirdiðin bir ormanýn içinde tükenip yok olmayý düþlüyordun. Olasý mýydý o adayý ormana gark etmek. Tükenirdin orada. Tüm servetini yüze katlasan bile yetmezdi düþlerini gerçekleþtirmeye.

Su var mý o adada diye sormuþtum.

Bilmiyorum demiþtin. Oysa ben biliyordum ne o adada ne de o adaya yakýn olan adalardan hiç birinde su olmadýðýný. Çok dil dökmüþtüm sana, bu ada hevesinden vaz geçmen için. Sen yetiþkin oðlunu kaybetmenin acýsýný içinden söküp atamazken, kýzýnýn rahatsýzlýðý da eklenmiþti bu dayanýlmaz acýna. Bir þeyler yapmak istiyordun. Seni olabildiðince oyalayacak, acýlarýný azaltacak bir iþ kurmak istiyordun kendine. Olmadý. Küçük bir arazi almaný önermiþtim sana. Ovada gezmedik yer býrakmamýþtýk. Kimini uzak bulmuþtun, kimini de pahalý.

Kooperatiften edindiðin yazlýðýnýn bahçesine tüm dünyayý sýðdýrmak istiyordun. En güzel çiçeklerle, en lezzetli meyvalarýn aðaçlarýyla donatmak istiyordun o minik bahçeyi. Sana yardýmcý olamadým, verdiðim birkaç nar ve asma çubuðunun dýþýnda.

Sen belki de tek oðlunu kaybettiðin feci kazadaki ölüm gibi bir ölüm arýyordun kendine. Sonunda baþardýn da. Bir motor sýklet kazasýnda yitirdin o deli dolu yaþamýný. Ölümler genelde ya bir çukura düþerek yada þarampollere yuvarlanarak olur. Senin ölümün bile baþka oldu. Bir tümseðe çarparak yitirdin o deli dolu yaþamýný. Çok merak ediyorum, sen dünyaya sýðmazken nasýl sýðdýn o çukurun içine. Tüm insanlara ýþýk olmak istiyordun. Þimdi o daracýk, olabildiðince karanlýk çukurda nicesin diye.

Sen, ben ve bizim gibi daha niceleri, toplumsal eþitlik, sosyal demokratratlýk uðruna az çile çekmedik. Sürüldük, horlandýk, damlarda (hapishane)yattýk. Karaoðlan diye biri çýktý ortaya. Bizler için ne büyük umut olmuþtu. Açlýðý, sefaleti, eþitsizliði çok derin bir çukura hep birlikte. gömecektik Hiçbir güç bir daha çýkaramayacaktý onlarý o derin çukurdan. Biz neler ummuþtuk ondan. O bize yokluklarý, kuyruklarý reva görmüþtü. Bakamaz olmuþtuk fakir fukaranýn ve de iþsizlerin yüzüne. Umuttu bizlerin en güzel aþý. O aþýmýzý da yitirdik Karaoðlan diye peþine takýldýðýmýz yüzünden. Sen komadaydýn onun bizi yýkan, acýlara, umutsuzluklara boðan sözlerini söylediðinde. Ben artýk deðiþtim, ama bazý dar kafalýlar daha deðiþemedi dediðini ve Fettullahçýlarýn okullarýna övgüler yaðdýrdýðýný duyamadýn. Ýyi ki duymadýn. Yoksa ona inat, ölümüne sürdün motor sýkletini o kum yýðýnýna diye düþünecektik.

Sen o arkadaþ canlýsý ve insan sevgisi dolu yüreðinle yaþadýðýmýz sürece yaþamaya devam edeceksin hep yüreðimizde olacaksýn. Sen mezarýnda rahat uyu sevgili Osman.