Sevmiyorum Yaðmurlarý
Severdim yaðan yaðmurlarý,
Yýkandýðýn hissederdim yüreðimin.
Ümitlere prangalar takýlmýþ,
Caným can derdine düþtü þimdi,
Ümit þehrim uçtan uca yýkýlmýþ,
Canýmý incitir düþen damlalar…

Geceleri umudumu ýslardý gözlerim,
Haylimde gülen yüzlü yar vardý.
Bir aðrýlý kuþ inerdi yüreðime
Benim ile aðlardý.
Seyrederdim yaðan yaðmurlarý,
Vuslatýn ümidi ile…

Bir yeni yangýn sardý yüreðimi,
Söndürmek için gezerim caddelerde.
Baþýmda bilinmedik gaileler,
Yüreðimi çatlatýrken aðrýlar,
Az ötede sancý çeken bir gül var.
Onun aðrýsý ile yüreðim yanar.

Severdim yaðan yaðmurlarý,
Ebemkuþaðýný seyrederken onu görürdüm.
Yedi rengin ötesinde gülen bir yüz,
Narince bir selvi gelirdi önüme.
Seyrederdim, kendisinden habersiz.

Yaðma artýk…
Söndürmedikten sonra yanan yüreðimi.
Düþen her damla ile yeniden tutuþan caným,
Dayanmýyor yaðýþýna.

Soframýn tadý yok, aþýmda zehir kokar.
Aðrýlar örter beynimi.
Bir ölü yatar ruhumun derince yerinde.
Taþlarýnda benim adým yazýlý.
Sonra bir ince ses çýðlýða döner.
Ýki yaþlý göz uzaktan bakar.
Sevimsizleþen dünyada,
Yaðmur ateþime alev verir,
Yanmadýk yerimi yakar.
Gecelere naz döktüðüm günleri arýyorum,
Bilmediðim sokaklarda gezerken.
Sevmiyorum artýk yaðmurlarý,
Sevemiyorum,
Caným aðrýlar çekerken.