Oðlum, elimden kumandayý kapýp sürekli belgeselleri,özellikle yýlanlarýn ekraný dolduran kanalýný açýyordu.Ben ise Filiz Akýn’la Ediz Hun’un baþrölü paylaþtýðý filmlerinden birine takýlmýþtým.Ýnadýna kumandayý çalýp,adýný bile bilmediðim o filme çeviriyordum televizyon görüntüsünü...Bir nostaljisi vardý seyrettiðim filmin...Adý “Akasyalar Açarken”olmalýydý.Akasyalar açýnca ne olacaksa sanki!..Belki de arýya döner bal yapmaya karar verirdim,kim bilir!..Ýnsan olmaktan býkmýþtým çünkü...Küçücük kanatlarým,börtlek gözlerim,uçabilen bir gövdem,tehlike karþýsýnda anýnda çýkarýp sokabileceðim zehirli bir iðnem olacaktý en azýndan arý olduðumda..En çok zehirli bir iðnem olabileceðini düþününce keyif aldým ve akasyalar açýnca arý olmaya karar verdim.

Sýcacýk bir bahar günüydü.Güneþ bir hayli yükselmiþti ufukta...Dün çok yol kat ettiðim içim yorulmuþ,uyuyakalmýþtým peteðimdeki gözümde.Sað olsun Anaarý Annem,görmezliðe gelmiþti bu günkü tembelliðimi..Gerine gerine uyandým,kovanýn önüne güneþlenmeye çýktým.Gözlerim kamaþýyordu ýþýktan...Dayayýp arkamý kovanýn tahtasýna,açtým baðrýmý güneþe ve kapattým gözlerimi...Dünkü yolculuðumu düþünmeye baþladým:

Ne çok yerlere uðramýþ;renklerini,kokularýný sayamadýðým;isimlerini bilmediðim çiçeklere konup kalkmýþtým..Kýzýlcýk aðacýna konduðum bir sýrada,kocaman kanatlý bir kuþ saldýrmýþ,yemek istemiþti beni..Ondan kurtulmak için kendimi yere atmýþ,ölü numarasý yapmýþtým.Ölü bir arý istemiyordu herhalde kuþ,uçup gitti.Ama O yanýlýyordu,ben ölür müydüm hiç!.Sadece bir yerlerim sýzlamýþtý biraz...Sen misin beni býrakýp giden,havalanýp uçtum yeniden kýzýlcýk aðacýna..Yarým klan iþimi tamamladým.Daha doðrusu býkana kadar emdim çiçeklerinin özünü...

Daha sonra bir reyhanýn kokusu ve rengi cezbetti beni.Doya doya dolaþtým tüm taç yapraklarýný...Kokusunu içime çektim,nektarýný emdim...Adeta seviþtim onunla..Bu seviþmede burukluk duydum biraz..Çünkü; hep ondan almýþ,ona hiçbir þey vermemiþtim; yalnýzlýðýný unutturan yarenliðimden ve sýcaklýðýmdan baþka...”Belki de buydu beklediði tek þey” diye düþündüm sonra...Kendimi suçlamaktan vazgeçtim..Son bir öpücük daha kondurup en minik taç yapraðýna ayrýldým yanýndan...

Yarý gölgeli ardýç dibinde beni çaðýran menekþeye yolum düþtüðünde çok susamýþtým doðrusu!Onun yapraðýndaki geceden kalma çið tanelerini içtim bir çýrpýda.Karným iyice doymuþ,akþam da yaklaþmýþtý. Kovanýma doðru uçmaya baþladým.Eteðine çýktýðým daðý arkada býrakmýþ;yemyeþil bir çayýrýn üstündeydim þimdi...Bu yeþil denizde yüzmek,yuvarlanmak istedim;kanatlarýmý toplayýp attým kendimi ortasýna..Yumuþacýktý çimenler!..Yuvarlanmaya baþladým deliler gibi...Ýçimde yaþamanýn sevinci,karýn tokluðumun mutluluðu vardý...Öylesine kendimden geçmiþtim ki;”týs!..”sesini duymasam kurtulamayacaktým bu ruh halinden.Kocaman,kara bir yýlandý bana “týs” diyen..Aðzýný açmýþ,dilini uzatýyordu üstüme doðru..”Eyvah!..Hapý yuttun arýcýk!..”dedim.Tam gözünün içine baktým yýlanýn, börtlek gözlerimde korkuyla...Biliyordum;bir göz kýrpmalýk zaman yetecekti ondan kurtulmam için...Ayaklarýmý iyice gerdim,yýlanýn göz kýrpmasýyla birlikte havalandým.Bakakaldý arkamdan...Kuvvet deðil,akýl iþ yapmýþtý bu kez..Ondan daha akýllýydým iþte..Gurur duydum kendimden..Ama ona bir ders vermeliydim;daha doðrusu ceza!..Çayýrda yuvarlanmama nasýl engel olunurmuþ görmeliydi bakalým!..

Usulca bir iniþ yaptým kuyruk tarafýna;yaklaþtým,yaklaþtým...tam zamanýydý.Çýkarýp zehirli iðnemi,kuyruðuna batýrýverdim;výzzzzzz!...Önce kývrýldý yýlan acýsýndan,sonra da topa dönen kuyruðunu sürüye sürüye yol almaya baþladý,çalýlýklara doðru..Düþün hele; top kuyruk bir yýlan!..Ne komik deðil mi?! Kýs kýs güldüm arkasýndan..”Oh ya,ne güzel kiþinin kendini koruyacak bir silahý olmasý..”dedim.

Bu serüvenden doyulmaz bir tat alsam da; ömrüm boyunca arý olarak kalmak,hayatý böyle sürdürmek mümkün deðildi.Gerçeðe dönüp insan olmalýydým yeniden.Ama iðnesi olan bir insan!..Onu nerelerde,hangi þartlarda kullanacaðýný bilen bir insan gibi yaþamayý öðrenmeliydim.Göze göz,diþe diþ,söze söz bir hayatýn kurallarýný iþleterek...

“Hey oðlum!!..Ver bakalým þu kumandayý!..Yoksa týrnaklarýmý geçiririm etine!..”diyebilmeliydim.
Nerdeeee!...Ben “Oðlum!.. lütfen ver kumandayý,seni öpeceðim”dedim bunun yerine..Ýþe de yaradý hani..Artýk Akasyalar Açarken filmini izleyebilirim...Ve...Ve.....Yeniden genç,yeniden aþýk olabilirim Ediz Hun’a!....

Mümkün mü dersiniz?!