Uzun ve belki de korkutucu bir yol. Sevgiyle baþlayan, derin kaçýþ. Elimizdekiler, bir avuç kum olup ellerimizin arasýndan gidince anlýyoruz her þeyi. Ne yazýk ki mucizeler gerçekleþmiyor. Her þey uzun, upuzun bir döngü. Çalýnmanýn vermiþ olduðu ýzdýraplý yol.

Ýþte benim hikayem. Bazen düþünüyorum, her zaman kendim miydim, isteklerim, benim isteklerim miydi? Yoksa hepsi birer hayal miydi? Bunu herhalde anlamak istemeyeceðim. Dünya mý beni taþýyor yoksa ben mi dünyayý?

Bazen gülmek için kendimi cesaretlendiriyorum. Sonra yine kaçýyorum, sessiz bana. Artýk hiçbir hayalim yok. Sadece varolmanýn sessiz nefesini içime çekmek istiyorum, onu yaþamak istiyorum. Herkesin bilmek istediðini, merak ediyorum ben de. Mutlu aþk var mý? Kaçýþ mutluluksa, daðlarýn ardýna saklayýn beni. Uzaklarý istiyorum, hatta bunun bana çok yakýn olduðunu hissedebiliyorum. Aðlayan gözlerin hýçkýrýðý olmak istiyorum ve sonra da küçük bir gülümseme. Baþlangýçlarýn bitmemesi dileðiyle sunuyorum ayaklarýmý yollara. Ben uzak olmak istiyorum. Bir çiçek olmak dað baþýnda, bir nilüfer küçük derelerde. Ben beni yaþamalýyým uzaklarda.

Yanmýþ bir kibritin ne deðeri var ki? Oysa hayat taþýyor yanýnda, yýkýlmýþ, soðuk bedenini aðacýn.Savrulmak istemiyor artýk bir oraya, bir buraya. Kaçmak, gitmek, kendine emin bir yerlerde, baþka bir aðacýn dalý olmak istiyor. Hayat olmayý diliyor uzandýðý mekanlarda, insanlara inat.

Belki de kendime iyi bir pay çýkarmalýyým. Kalýpsallaþmýþ düþünce tavýrlarýyla geçen yaþamýmýn aslýnda öyle olmadýðýný öðrendim. Öðrendim, çünkü saygým var. Bazen bir þeyler arýyorum, farklý olandan da farklý, özümseyebileceðimi. Fakat bulamýyorum. Kafamdaki sonbahar sessizliðinde, o fýsýltýyý duymak istiyorum.

Yalnýzlara kaçmak var gönülde, yalnýzlýða kaçmak. Çünkü yorulmuþ kalabalýk yalnýzlýklardan., sosyetik gülüþlerden, arkalarda dönen cambazlýklardan. Hakkýný vererek yaþamak, onun amacý. Amacý, inancý. Bir elma aðacýndaki elmalardan biri olmaktansa, yerdeki elma olmayý yeðliyor. Bu onun kaçýþý ve tek isteði, ona inanýlmasý...