Bir baþkaydý Selahattin Abi her sabah erkenden bakkalýný açardý.Bir de dilenci Nurettin Abiyi unutmamak lazým. Her sabah Selahattin abinin vermiþ olduðu ekmekle peyniri yiyerek kahvaltýsýný yapar ondan sonra dilenmeye giderdi. Birde iþçi emeklisi Kadri abi her sabah erkenden kalkar Selahattin Abinin bakkalýnýn önünde gazetesini okurdu. Selahattin Abi ile Kadri Abinin tavla oyunlarý bir baþka olurdu o zamanlar.
Birde Naciye teyze vardý. Duldu, kocasýný Kýbrýs Harbinde kaybetmiþti. Devlet maaþ vermeyince iki çocukla ortada kalývermiþ Hayatýný iki satýrla anlatýrdý Naciye Teyze; “Vatan için kocamýzý verdik Bir Ah! Çekmedik! Ama vatan bize bir maaþý çok gördü der.” Kocasýnýn resimlerine bakýp aðlardý. Bizim mahalle böyleydi ozamanlar.
Selahattin Abi Naciye Teyzeyi görünce onlarý kendi apartmanýna kapýcý yapmýþ bir daire birde maaþ yardýmýnda bulunmuþ. Her günde yiyecek bir þeyler verirdi kendinden. Selahattin Abi hep o vatana kocasýný vermiþ biz ona insanlýk vazifemizi yapýyoruz çok mu derdi. Ýþte bizim Mahalle böyleydi ne biz ondan alýþveriþ edenlerden para aldýðýný gördük, Nede yüzündeki gülümsemenin kaybolduðunu.
Gerçeði söylemek gerekirse bizim böyle hiç Selahattin Abilerimiz olmadý ama biz hep birgün onlarýnda bizim mahallemize uðrama hayalleri ile yaþadýk.

Ne dostu gördük hayatýmýzda
Nede yardým gördük kapýmýzda

Bir sevgiye hasreti gördük ailemizde
Bir tek acý gördük güzel gençliðimizde

Kelimeleri gördük beyaz sayfalarda
Mutluluðu gördük onu okuyanlarda

Hapishane demirleri gördük beyaz sayfalarda
Ondört yaþýndaki çocuðun bedeninde gördük dayaðý
Onu ölümüyle gördük nasýl olurmuþ çoçuk mezarlýðý

Belki de ilk defa o zaman farkýna vardýk katýlaþan kalbimizin
Belki de ilk defa o zaman gözyaþý döktük
Giden gençliðimize ve milletimizin istikballerine

Aðlayan gözlerle söyledi gençler :
“Neler görmedik ki hayatýmýzda neler
Birde görmek istediklerimizi yazsaydý bu kelimeler.”