HAYATI SEVEN MELEKLER MASALI

Bir yokmuþ, bin varmýþ. Masal okumak isterken yazaný cinler öpmüþ melek çarpmýþ. Develer kargo þirketinde çalýþýp pireler internette virüs ayýklarmýþ.

Bir gün devenin biri kargoyu ulaþtýracaðý adreste bir kurbaðaya rastlamýþ. Kurbaðacýk köþedeki evin içindeki kuyuda yaþarmýþ. Öyle dipsiz bir kuyuymuþ ki bir gören bir daha görmek istemez hemen oracýktan kaçarmýþ. Kurbaðacýk öyle mutsuzmuþ ki kendi düþtüðü kuyudan çýkmak ister çýrpýnýp dururmuþ. Deveyi görünce öyle sevinmiþ öyle sevinmiþ ki... Sevincinden výraklamaya baþlamýþ. Deve sesi duyup kafasýný kaldýrmadan kim bu kadar çirkin sesle baðýrabilir diye düþünürken daha da çirkin olan kurbaðayý görmüþ. Kurbaðaya :

“ Sen neden yukarý çýkmýyorsun bak sana kargo getirdim” demiþ.

Kurbaða:

“ Çýkmak ben de istiyorum ama kýrmýzý baþlýklý kýza elmayý yediren kötü büyücü beni de feleðin çemberinden geçireceðim diye kandýrdý ve bu kuyuya attý “ demiþ.

Deve anlamak istemiþ anlamamýþ. Feleðin çemberinden geçmek ne demekmiþ bilememiþ. Kafasýný kaþýmýþ, düþünmüþ taþýnmýþ en iyisi feleðin çemberini bulmak demiþ.

Baþýný öne eðmiþ düþmüþ yollara. Gece gitmiþ gündüz gitmiþ dere tepe çöl derken bir bakmýþ arpa boyu yol gitmiþ. Bunun için miydi düþtüm yollara bari döneyim kurbaðayý öpeyim prenses yapayým o da beni öper prens yapar bu saçma melek masalý da burada biter demiþ...


Gökten üç elma düþmüþ
biri yazana
biri okuyanlara
biri de masal kahramanlarýna...