Doða güzellikleriyle baharý karþýlýyor. Aðaçlarda çiçekler açýyor, arýlar çiçeklerle dans ediyor. Bulutsuz güneþli güzel günler baþlýyor, güzel günler bitiyor. Doða her mevsimi mevsime ait güzellikleriyle seviyor ve karþýlýyor. Doða her mevsime ait farklý þekiller giyiniyor. Ahenk içinde hep. Sonbaharsa aðaçlarda yapraklar soluyor hava bulutlanýyor hüzün mevsimini hüznü içinde seviyor. Doða mevsimi hakettiði kadar mý seviyor yoksa sevdiði kadar mý hakediyor onu bilmiyorum ama þu var ki ortada muazzam bir aþk var. Bunu seyretmek çok hoþ bir duygu. Ne birbirini kýrýp döküyor ne de birbirini yýkýp geçiyor. Çok sevgilili aþýk gibi. Aþýðýn kalbi o kadar geniþ ki her mevsimde deðþiyor ama deðþtirmiyor sevgilisini. Ne sýk boðaz edip hiç býrakmýyor ne de zamanýndan önce terkediyor.

Ýlk uyandýðýnda gün, kuþlar günü farklý bir ritim ve ahenk içinde karþýlýyor. Bir çatýdan diðerine beraber uçuyor. Bazýlarý yerde kýrýntýlara bazýlarý suya gidiyor. Arada bir kargalar baðýrýyor. Kargayý dinleyince diðer seslerin güzelliðinin daha da bir farkýna varýyorum. Günün sonuna doðru azalan seslerden tekrar sýyrýlýyor kuþ cývýltýlarý yorgun güne nini söyliyerek geceye hazýrlýyorlar. Ya da birbirlerine aþklarýný söylüyorlar. Gece gözlerini ovuþturuyor. Gündüz sokakta dolaþan bedenlerin yerini rüyada gezinen ruhlar alýyor. Etrafta dikili aðaçlar var. Gündüz karbondioksit alýp oksijen veriyorlar. Sýkýldýðýmýzda, heyecanlandýðýmýzda kýsaca duygulandýðýmýzda daha rahat daha derin bir nefes için olanak saðlýyorlar. Ne o nefesi çekenden ne de aðacýn yanýndan geçendende bir damla suyu bekliyor. Onlar vermesede gocunmuyor çünkü her zaman için Tepesinde gelip birleþebilir bulutlar ve damlalarca su verebilir -karþýlýksýz sevgi mi yoksa aþk mý bu?- . Akþamda gelince oksijen alýp karbondioksit veriyor. Belki bugünde yaðmur yaðmamýþtýr. Köklerini daha derinlere salýyor, dallarýný daha yükseðe çýkarýyor ertesi gün.

Deðiþen güzelliklere ait bir büyü var galiba. Her varlýðýn içinde kendine ait bir büyü. Belkide güzellik, þeklin içindeki manadýr. Ama bu manayý ben ne kadar kavrýyabiliyorum? Kalbim ne kadar bir geniþliðe sahip, aklým ne kadar bir derinlikte, etrafýmý saran bu güzelliklerin ne kadar farkýndayým? Peki ben bu güzelliklerin deðerini ne kadar verebiliyorum ya da hakettiðin kadar sevebiliyor muyum?