En büyük depremde korkum ölüm
Gidiþin en büyük deprem,
Korkularým, gideceksin diye,
Korkum her geçen gün kendini daha çok sevdireceksin diye.
Kaygý, merak, endiþe sana besleniyor yürekte,
Aþkla, dertle, hüzünle, umutla yoðrulmuþtuk.

Sevdadan söz ederken tutamayýþýn kendini,
Cümlen bitip noktayý koyan son bakýþýn.
Ýçime akýþýnýn baþlangýcý aþkýnýn.
Sessizliðin, hele o iç çekip susuþun.
Baþka bir dünyaydý suskun gözlerin.
Dalýndan birer, birer düþerdi gönül yapraklarým içimde.
Bakýþlarýný çözmek gözlerime düþerdi.

Tutuklanýrdým, tut istediðimi bilirdi ellerin ellerimi,
Bir ýþýk, bir aydýnlýk içimde,
Ela güneþim, gözlerine yakýnlýðýn ýþýðýmýydý o aydýnlýk.
Ellerin öyle güzel, öyle sýcak
Erirdim de mi akardý göz yaþlarým yanaðýma dokununca.

Bir tatlý rüzgardý meltem,
Þimdilerin sert rüzgarý, canýmý acýtan meltem.
Okþamýyor da sanki kamçýlýyor tenimi,
Hatýrlatýr ellerini, hasretim ellerine hasretim acýtýr yüreðimi.

Ay ýþýðý denize düþecek korkuyorum,
Ben bir uçurum olmuþ geçmiþ zamanlý düþlerime düþeceðim.
Yine seni her geçen günden bir fazla özleyeceðim.
Her eþyanýn dili çözülecek, her renk dile gelmek isteyecek.
Siyah yine örtecek tüm renklerin üstünü.
Ve býrakacak bana hüznü.
Soranlara sebebimi diyeceðim.
Bir büyük sevdam vardý.