KAÇAK

   Sensizliðim acý veriyordu bana, karanlýk sokaklarýn sensizliðinde, ölümün beni daha çabuk bulmasýndan korkuyordum ve ben bu nedenle en kolay yolu seçtim: Sensizliðimden kaçtým. Daðlara sýðýndým soluk soluða, koynumda bir aþkla, eþkýya aþklarýn yatakçýsý, mor gecelerin yareni daðlara attým kendimi, ruhum sensizliðimde esir kaldý, sen esir kaldýn; iþgal edilmiþ þehrimde ve ben aðýz dolusu küfürler ettim sensizliðime, yüreðimdeki acýmý hafifleteceðini düþünerek...

   Ay yetiþti imdadýma, eþkýya aþklarýn yatakçýsý daðlardaki yalnýzlýðýmýn sislerini daðýttý ýþýklarýyla, seni düþündüm, dertlendim, bir sigara yaktým sensizliðimin üstüne, kibritin alevinin ýþýðýyla seyre daldým hayaline, ay ýþýðýnda seni yazdým, ayaklarýmýn altýnda; koynunda seni yatýran iþgalli bir þehir, þehrin sokaklarýnda sensizliðime esir býraktýðým ruhum ve hayalin yanýmdayken ben, gece yarýsý ýþýklarý yanan hangi odada, saklambaç oynadýðýný düþünerek seni yazýyordum.

   Sensizliðin ayazý iþledi bedenime, sensiz doðan güneþten önce uyandým hep ve seni bulmak ümidiyle yol aldým daðýmýn en tepesine doðru... Orada beni bekliyordun sanki ve ben tedirgindim, seni fazla bekletirim de, benden ümidini kesip gidersin, iþgallerin koynunda ýþýksýz odalarda ruhunu hapsedersin, belki de unutmayý bile düþünürsün diyerek...

   Sensiz ne kadar dayanýrým, bu yollarda ýzdýrabýný ne kadar çekerim bu güneþin, dizlerim dermansýz kalýrda ne zaman taþýmaz olur ruhu sensizliðinde esir olan bu bedeni, bilemiyorum. Vazgeçemiyorum, ümidimi yitirmiyorum, sana doðru yol alýyorum, yüreðimde sensizliðimin acýsýyla, seni sevdiðimi söylemekten güç alarak, sana geliyorum, sensizliðimden kaçýyorum.

   Yol boyunca umut çiçekleri diktim senin için, geçtiðim yollardan geçersen, kokusu benim varlýðýmý sana duyurur düþüncesiyle ve yüreðimin yarasýndan akan kanlarý sildim dinlendiðim yerlerden, gözyaþlarýmla temizledim ki, sen görüp üzülmeyesin diyerek... Yoruldum, mor gecelerin sensizliðinin ayazýnda üþüdüm, hayaline sarýldým sevgimin ateþiyle, hayalinin üþümesini istemedim hiçbir zaman, dizlerim dermansýzlaþtýðýnda durup dinlendim, bir sigara yaktým sensizliðime ve sensizliðimin kaçaðý oluþuma inat, sensizliðimin iþgali altýndaki þehrimi izledim, seni düþledim, sensizliðimin sokaklarýnda esir düþen ruhumu ve seni aradým gecenin yarýsýnda, cýlýz ýþýklarý yanan evlerin odalarýnda...

   Kaçaðým þimdi, sensizliðimin kaçaðý ve bulamadým seni eþkýya aþklarýn yatakçýsý daðýn zirvesinde, yitirmedim ümidimi, beni ararsan mor gecelerin karanlýðýnda, ay yolunu aydýnlatacaðýna söz verdi, patikalar boyunca diktiðim umut çiçekleri sana yol gösterecek, seni bana getirecek, sensizliðimin sokaklarýnda ruhumu esir býrakmýþ olsam da, sen sensizliðimin iþgal ettiði þehrimden hayalini kaçýrýp getirirken bana, sana kavuþtuðumda, özgürlüðüne sevinemediðim ne varsa sende yaþayacaðým ve seninle inip eþkýya aþklarýn daðlarýndan, önce þehrimizi kurtaracaðýz el ele sensizliðin iþgalinden, ruhumu alacaðýz sensizliðin sokaklarýndan ve bir ömür mutlu olacaðýmýza inanarak bekliyorum seni, eþkýya aþklarýn yatakçýsý daðlarda seni yaþýyorum sensizliðimin ayazýnda üþürken, ay ýþýðýnda seni yazýyorum ve sevdiðim seni bekliyorum. Tabi bu kaçaðý, buralarda yalnýzlýðýna mahkum etmeyeceðine inanarak... Eðer olurda kaybedersen yolunu bu eþkýya aþklarýn yatakçýsý daðlarda, sesime doðru gel sevgili, sensiz doðan her güneþe inat, seni sevdiðimi haykýrdýðým bu daðlarýn yüreðinde yankýlanan sesime doðru gelirsen, beni seni beklerken bulacaksýn.