Bir sabah ,
pencerenin pervazýnda;

Parmaklýklarý da maviydi.

Kýrmýzý kedi dýþarý bakýyor
ardýndan bende onu izliyordum.

Yoldan Tanya geçti, sonra Sweta,
Saþa ve Oleg’de yürüdü,
elinde votkasýyla.

Her ayak sesinde, týk týk ve týk.
Kýrmýzý kedi kulaklarýný dikti;

Ve Natalya geçti gitti hýzla.

Kýrmýzý kedi Ýstanbul’dan gelmiþti.

Gri bir kutu içersinde,
Pallada gemisiyle.

Þaþkýndý , yalnýzdý.

Allah’tan bütün kedilerin dili
aynýydý ülkeler farklý olsa da;
“Kedice.”

O sýrada tülden kanatlý
mavi bir kelebek düþtü
Kýrmýzý kedinin önüne.

Kýrmýzý kedi; kýrmýzý patileriyle
kafasýný ve kulaðýný dikerek
bir günlük ömrü olan,
tülden kanatlý mavi kelebeði
iteledi umarsýzca.

Sonra tekrar yola baktý.

Döndü,
camda aksine baktý.

Dýþ kapýnýn önünde komþumuz;
Tatyana teyze,
Yaþlý Ývan ile konuþuyordu.

Kýrmýzý kedi o tarafa baktý,
sonra döndü bana baktý
göz göze geldik.

Pervazdan aþaðýya atladý
Kýrmýzý kedi,
Oradan kucaðýma.

Beþ metre karelik mutfakta ;

Tülden kanatlý
mavi Kelebek pencerede,

Kýrmýzý kedi kucaðýmda,

Ben tahta sandalye de,

Ukrayna Karadeniz’de.

Kucaðýna atlayacaðým
kimse de yokken,

Önümde kahvem
ve
kahvem gýcýrdayan masada
öylece dondu zaman.

.........................................

Odessa / Ukrayna