ÇÖL ÇÝÇEÐÝM

Þimdi kurþunlar ziyaretine gelir
Ve tanklar geçer üzerinden
-Sense Kelebekleri, Uðurböcekleri beklersin.
Ýstersin arýlar bal alsýn çiçeklerinden…
Acýmasýz vicdanlarýn güdümünde
bombalar yaðar
entrikacýlar eseri uçaklardan üzerine
sen ki…tükenen insanlýðýn
kahpece, kalleþçe, câhilce
fedâ ettiði son kurbanýsýn
kendini insanlýðýn efendisi sanan;
ihtirasýn, tamahýn, isyanýn son kölesine.

-biliyorum acýdýr sýzlatan içini
ve yaralarýndýr seni aðlatan
paylaþmak isterim paylaþamam
ne kederini ne sevincini
ama kanlý yaþlar boþalýr
insafýmýn,
vicdanýmýn gözlerinden.
Ve hýncým…
ve hýrsým…
ve isyaným baþkaldýrýr
böylesine kirli bir amaç için öldürüldüðüne
ve kefensiz topraða gömüldüðüne.

Vücudumun her yerinden
seninkinden daha derin yaralar çýkar
- yaralar ki sýzlayacaðý âþikâr
topraktan da ötede.
Depreþir sürekli hicrâným
tesellisi olmayan bir mâtemde.
Ümit etme ve boþuna bekleme
yok bir tâne bile yürekli.

Niye bakamam çöl çiçeðim?
aðlamaktan mý
yoksa…yoksa..!
baþka bir sebepten donuklaþmýþ gözlerine
niye tutamam
kar beyaza dönmüþ ellerini
ve isterim okþamayý kýpkýrmýzý olmuþ
-ne zaman olmuþsa..!?
saçlarýný okþayamam…

Beni affet çöl çiçeðim
beni mâzur gör
diyemiyorum…
Yüzüm yok senden bir þey istemeye
kopup gittiðin halde benden imdat isteyerek
gözlerim göre göre
bir þey yapamadým
sana kurþun sýkana karþý çýkmak þöyle dursun
uzanýp elinden bile tutamadým;
nasýl sýðdýrabildimse insanlýðýma
ve nasýl sindirebildimse içime?

þimdi piþmanlýklarla doluyum
yol göster
ya da iþâretler býrak geride
bir gün
sevinerek gittiðin gibi
gittiðin yere
bende geleyim yüreðimde
demet demet kýrmýzý gül çiçekleriyle.