Sevgilinize gardýropta hiç giyilmeyen elbise muamelesi yaptýnýz mý? Kendinizi sorgulayýn. Günlerce vitrinde görüp beðendiðiniz, o muhteþem elbise için kaç defa önünden geçtiniz? “Mutlaka almalýyým, bana yakýþýr”diye kaç sefer paranýzý denkleyemediniz? Uykularýnýzdan uyanýp “ne yapsam da benim olsa”diye hesaplar yaptýnýz? “Almayý çok istediðiniz elbisenize kavuþtuðunuz da ne oldu sanki....
Eve gelene kadar nasýl ona sýkýca sarýlmýþtýnýz. Üstünüze giydiðinizde “sandýðým kadar iyi durmadý” diye dolaba astýnýz...
Gardýrobun kapaðýný her açtýðýnýzda ona dokunmadan, hatta hiç fark etmeden, dolabýnýzýn kapaðýný tekrar kapadýnýz. Günlerce sizin tarafýnýzdan giyilip size sarýlmayý bekledi. Siz deðil onu giymek, baþka giysi aramak için onu kaktýrdýnýz, sýkýþtýrdýnýz, buruþturdunuz...
Her kapak açýlýþýnda bana geri mi döndü, aradýðý ben miyim dedirttiniz. Aslýnda o da herhangi giysilerden biriydi. Sizin isteðiniz onu vazgeçilmez yapmýþtý. Sadece vitrinde göz alýyordu. Belki boyasý, belki nakýþý farklýydý.
“Yok caným, bunda mutlaka bir þey var, yoksa böyle durmaz” dediðiniz elbiseniz, eve gelir- gelmez sýradanlaþtý.
Eriþemediðinizde güzeldi. Dokundunuz, büyü bozuldu. Oysa sihir miydi, neydi sizi çeken.
O þimdi, her dolap kapaðý açýldýðýnda heyecanlanýyor. “Acaba bir gün, beni fark eder dokunur mu? Ondan geçtim, arada tozumu alýp tekrar yerine asar mý?” diye bekliyor. Sýkça iç geçiriyor. “Oysa vitrinde ne güzel duruyordum, gelen geçen bakýyor, bana sahip olmak isteyenler çoðaldýkça yaþýyordum. Neden ben? Neden aldý getirdi, dolaba kapattý beni, neden diyor!”
Daha önce giydiðiniz elbiselerin kokularýný içine çekiyor, geliþi güzel atýlan eþarp, boyun baðý ona dolandýðýnda mutlu oluyor.
O hep, iç geçirerek, yaþamak için sizi, sizin ilginizi bekliyor...