Saralý,
sapsarý bakýþlarýn
sarýp sarmaladýðý duygulardayým;
hâyallerim bir karýþ havada!?
Düþlerim sonsuza yelken açmýþ gemi,
gündüzlerde bile kuytulardayým.
Ýçimde þahikalarýn özlemi.
Ümitlerini geliþigüzel harcayan bir hovardayým;
ben bile tanýmaktan uzaðým beni!
Öylesine deðiþik,
öylesine karmaþýk kuytulardayým!?
Diyorlar; umutlar aslâ geriye
getirmiyor gideni,
yitirmeye gör dengeni!?

Ýstilâ edilmiþ gibi sancýlý mülküm
iliklerime kadar zincirliyim acýlara.
Elemlerle yeniden aðýrlaþtýrýlmýþ yüküm.
Kuþatýlmýþken karanlýklarla benliðim
öylesine çýktým ökseli yollara!

Koza yapmaya yaklaþmýþ kelebeðim
hedef oldu vicdansýz vicdanlara!
Nasýl bir hükümse hüküm!?
Variyetsiz varlýðým telef oldu.
Düþtüm tepetaklak karamsarlýklara!

Birden kuþattý içimi geriye dönmeyeceðim;
aðladým geçen faydasýz zamanlara.
Uðramam imkansýz artýk
sýðýnabileceðim limanlara!
Âniden anladým; kimin için önemim?
Gemilerimi korsanlar vurdu
belirsizliðe çevrildi dümenim,
eðer reddederse sevenim
endiþesi varlýðýmý kavurdu!?