Aþka bakýþým maviden dönüþüyor siyaha
Artýk bir çocuk gibi bakamýyorum aþka
Bir sürü ders aldým sanýrken hayattan
Hiçbiri doðru deðilmiþ
Her yeni bir dersmiþ
Dersler çok aðýr geliyor yüreðime
Renkleri göremiyorum artýk bedenimde
Sanki simsiyah bir örtüyle kaplandý vücudum
Ne içeri girebiliyor bir ýþýk, nede dýþarý çýkabiliyor
Býktým artýk mücadele vermekten
Yoruldum koþmaktan aþkýn peþinden
Ne yapayým ben þimdi atayým mý aþký yüreðimden?
Birdaha hiç sevmeyeyim mi?
Sevsem bile hiç söylemeyeyim mi?
Söylediklerim hep bana acý verdi, bende onlara acý vereyim mi?
Acý mý olsun adým?
Ateþ ateþ aksýn mý gözlerimden nefret?
Ne yapayým ben herbiri yüreðimde bir sýzý býrakanlara?
Hiç geçmeyecekki bu sýzý.
Ýçeyim sabahlara kadar kaybedeyim mi kendimi?
Duvarlarla konuþup hiç kimseye anlatmayayým mý derdimi?
Kimse dinlemez ki beni dinlesede anlar mý ki?
Bira þiþelerinin dibinde, boþ sokaklarýn sonunda, bitmez dertlerin içinde, sürekli sorduðum sorularýn ardýnda görebilirmisiniz beni?
Göremezsiniz...
Kimse göremez...
Ben bile göremiyorum kendimi, öyle içindeyimki karanlýðýn...
Bir damla ýþýk bile acýtýyor gözlerimi...
Belki çýkmak istemiyorum belkide kader bu...
Ýstek veya kader her ne haltsa sonu hep keder...
Her akþam kalbimdeki derin sýzýyla uyumayý bilirmisiniz?
Nasýl bir sýzýki sarmýþ her yanýmý, öylesine acý veriyor ölesiye...
Gözyaþlarým akmaya hazýr belki aksa biraz rahatlarým ama hayýr... onlar bile düþman sanki bana akmamaya direniyorlar "daha çekeceðin var bekle bakalým"...
Þimdi ben ne yapayým?
Bu siyahlarýn içinden nasýl çýkayým.
Siyah çýkmazken benim içimden
Onu içimden nasýl kovayým...
Yardým eli tutamazken nasýl aþka sarýlayým?
Nasýl?..