Kendini sevmeyi bencillikten ayýrt edebilmiþ olmana raðmen gerçek ve teskin edici nedenlerden hep mahrum kalmýþsýn bu konuda. Hiçbir þeyin sonuna ne merak duyup, ne gerek görüp, ne de zahmet buyurup gitmemiþsin neredeyse. Zevk alacaðýna emin olduðun, iþlere, kiþilere, aþklara ve en kötüsü de zaferlere teðet geçmiþsin hep. Evet, teðet geçmiþsin güzel ve mutlu bir yaþama bu güne deðin farkýna bile varmadan. Üstelik bir gaflet uykusu yerine bin bir savaþ yarasýyla gövdende ve ruhunda sana ait olmayan yüz binlerce kavganýn içinde canhýraþ boðuþarak hem de. Ne zaten sana layýk görülmemiþ kahraman yaftasý avutur seni bundan böyle; Ne de teðet geçmek yerine durup biraz tadabildiklerinin lezzetlerinden aklýnda kalanlar. Bunlarý kendine ve baþkalarýna ne kadar ballandýra ballandýra anlatabiliyor olsan da üstüne üstlük. Hiç ama hiçbir faydasý olmayacak.
Eþek kadar olmuþsun. Okumuþsun, seyretmiþsin, dinlemiþsin. Zaman zaman þuradan buradan kulaktan dolma bilgiler hatta sadece aklýnda kalanlar bile seninle karþýlaþanlarý bir kenara býrak seni bile þaþýrtýr olmuþ. Okuyup ettiðin, sorup soruþturduðun hatta üþenmeyip araþtýrdýklarýn bile fuzuli neredeyse hayatýnda. Her öðrenme seansýndaki þaþýrtýcý yatkýnlýðýna hayret edip öte yandan da acep ne menem bir öküzüm ben diye her sorduðunda kendine; Ne adil davranmýþ nede baþkalarýyla; Hele de hiç beðenmediklerine kýyaslama hilesine hiç ama hiç baþvurmadan neredeyse; hem kendini sevmeye devam edip için için. Bir yandan da acýmazsýzca ve sürekli eleþtirmiþsin kendini.
En mütevazý yanlarýný bile zaten vardý deyip hiç hesaba katmamýþsýn kendini kantara çekme anlarýnda. Hep zaaflarýnýn anlaþýlabileceði cümleler olmuþ baþucu kitaplarýnýn altý çizili sayfalarýnda. En beðendiðin paragraflar ve ana fikirler bencileyin dediðin adamcýklarýn çöküþünü anlatan manzumelerden ibaret neredeyse. Bünyende var olduðunu bildiðin bir takým iyi ve anlatýlasý yönlerini izaha hep imtina etmiþsin. Bu tevazu mu yoksa anlatýrsam varsayým muamelesi mi yapmýþ olurum diye bir kaygýyý daha aþamamýþsýn. Seni dinleyenin tarzýný, seçtiðin kelimelerini hatta senin kulaðýna karga baladý gibi gelse de ses tonunu sevmesini anlamlandýramamýþsýn hiç. Her beðeniliþin yeni bir sonun yeni bir hezimetin baþlama çizgisi olmuþ hayatta neredeyse.
Hiç; Hep, daha, aman diyenlerin etkisinde kalmamýþsýn. Normal insanlarýn zayýf yanlarýnýn sana bulaþmasý kaygýsýndan olsa gerek sýradan insanýn gücünü, hýrsýný ve devamlýlýðýný görmezden gelip bünyeni bu kabil meziyetlerden korumuþsun, en salakça gerekçelerle hem de. Kendine has kýlmaya çalýþarak her þeyi en sýradan ve basit erdemlerin bile etrafýnda dolaþýp durmuþsun isabet edemeden. En sevdiðin filmler, müzikler, renkler, kadýnlar hep gerçekten beðenebileceklerine çok yakýn olmuþ ama asla tam anlamýyla en sevdiklerin olamamýþlar sanki. Teðet geçmek fikri hep korumuþ cazibesini hayatta senin için. Elde edilmek kaygýsý elde edebileceklerini dokunmana engel olmuþ. Fethetmeyi göze alamamýþsýn hiç. Ama hep etrafýný kuþatmýþ, tüm yollarý kesmiþ ve kendini elde etmek için gereken bin bir zahmete büyük bir ustalýkla soktuktan sonra vazgeçivermiþsin. Ama neticesinde elinden kayýp gitmiþ olmasýnlar, kaçýrdý, baþaramadý demesinler diye sanki insanlar. En görünün haliyle ellerinin afiþe etmiþsin kendince erdem sandýðýn salaklýðýyla isteksizliðinin verdiði vazgeçmiþliði ve avuçlarýnýn büyük boþluðunu insanlara.
Þimdi geride kalanlarý anlatýyorsun bak. Geride kalanlar, bunlar sadece kelimeler. Tek servetin, tek varlýðýn bunlar. Üstelik sandýðýn kadarda zengin deðilsin bu konuda. Ne yapacaksýn bu konuda merak ediyorum bundan böyle.
Zira bir türlü cesaret edemediðin beþ saniyelik bir fiilin seni koparacaðý ve hiç hoþnut olmadýðýnýn gün gibi aþikâr olduðu bu yaþamdan alman gereken bir tek ders var aslýnda. Ya kalmak için gereken basit deðerleri edineceksin; ya da gitmen için gerekeni yapmaný saðlayacak olan fiili gerçekleþtirme cesaretini.
Kalmak baþarý olur bir kez dahi gitmeyi planlamýþ ve gerçekten istemiþ birine Bu nedenle kalmak için gerekçelere ihtiyacýn var. Ama bu gerekçelerin kim için gerekli olduðu konusunda samimi olma cesareti de ayrýca bir temel ihtiyaç. Sen daha kendin için yazdýklarýný bile ikinci tekil þâhýsa anlatmaktan sýyrýlma cesaretini bile göstermezken; öznesi bizzat kendin olan cümleleri bile ben diyemeden anlatma külfetini göze alýp içindeki ukala akýl hocasýnýn sözünden hiç çýkamazken. Kendi Özüne bile kobay muamelesi yapýp kendinle öz arasýndaki çatýþmayý körüklerken; Nasýl ikna edeceksin sevdiðin baþka Özlerin benliklerini onlarý sevdiðine ki?
Kendini beðenmek duygusunun kaybetmenin içindeki kiþisel ve tek hedefi sen olan büyük öfkeyi serbest býrakmasýndan korkuyorsan? Ve eðer bu öfkenin sana yapabilecekleri hakkýnda biraz olsun fikrin varsa, o öfkeden kaçýþýný hayata bakýþ açýnla eþdeðer tutma zavallýlýðýnla özdeþleþtirip gereken yaþama hýrsýný gösteremiyorsan ve yine ayný öfkenin senin benliðinin önemsiz bedenine yapabilecekleri yüzünden kendini bastýrýyorsan. Zaten gitme vakti çoktan geçmiþtir bile!
Ya git ya kal oðlum Gültekin. Bu sana son nasihatim. Ya edineceklerini göze al ve kal
Yada siktir git bu hayattan !!!
Ýmza: içindeki AKIL HOCAN