Sen içerde toz –pembe rüyalara yelken açarken sevgili, ben bu yalnýz bedenimle düþüncelere dalýyorum. Duymuyorsun beni, görmüyorsun. Kendi kalýplaþmýþ dünyanda, kendi bildik doðrularýnla yýkanýyorsun. Hayatýmý, kader çizgimi ters yönde çiziyorsun; sanki ben yokum senin için, sanki etten, kemikten ve duygudan yapýlmamýþým. Herþeye dayanýrým sanýyorsun ve her zaman çabalarým. Aslýnda doðru diyorsun. Ben bu hayatta sadece olmak istediðim için varým. Iki kiþilik yalnýzlýklar yaratsan da bana; emin ol ben tek baþýma herþeyin üstesinden geliyorum. Yorgun savaþçý deðilim, yoruldum artýk dersem inanma. Her yýkýlýþýmda tarifsiz kuvvetle ayaða kalkýyorum. Ve bu gemiyi yürütüyorsam senin þiddetli ve soðuk rüzgarlarýna karþýn; bil ki buna senin için deðil; aþka olan saygýmdan yapýyorum. Dilersen git þimdi ve bir daha hiç gelme ; ama þunu unutma ki her kapýyý kapayýþýnda ben yeni ellere açtýrýyorum.!