Merhaba,
   Yýl 2001 aylardan Ocak ve dýþarýda son yirmi gündür devam sibirya kökenli soðuk hazretleri nihayet bizi terk etmeye yüz tuttuklarý bir zamanda ceviz büyüklüðünde kar taneleri düþmeye baþladýðýný hatýrlýyorum... yook yanlýþ anlamayýn ben hafýzasý öyle ahým þahým birisi deðilim. Aksine sabah yediðini akþam unutan cinstenim fakat, o günü unutamýyorum, çünkü o gün hayatýmýn önemli dönüm noktalarýndan biri oluþturuyor...
    O malûm günde bizim evde tek baþýna olmanýn avantajýný kullanarak pencereye burnumu dayamýþ bir þekilde, eþimin öðleden sonra gelecek olan misafirler için yaptýðý meþhur fýndýklý kurabiyeleri uzun bir araþtýrmadan (7,5 dakika) sonra bulmuþ olmanýn mutluðu ile bir elimde 17. kurabiye diðer elimde orta boylu bir tencere ebadýnda ki bir fincan dolusu bol þekerli bir kakao eþliðinde, kar tanelerinin yerçekiminin dayanýlmaz çekiciliðine kapýlarak bizim bahçeye yumuþak iniþlerini izliyordum.
    Birden bire gözüm kararmaya baþladý benim daha “lan aman kardaþ ne oluyoruz?” dememe kalmadan hain bacaklarým ani bir kararla 108 kiloluk gövdemi taþýma iþine ara vermesiyle ben tam gaz. olanca süratla halýnýn üstüne kapaklanmam bir oldu..Ýþte o andan sonra ben salonun ortasý sayýlabilecek bir pozisyonda, sýcak kakao göletinde yüzen fýndýklý kurabiyeler arasýnda devasý bir ada gibi duruyordum.
    Olan bitenin farkýndaydým ama parmaðýmý dahi oynatacak güce sahip deðildim....Bir ara kendimden geçmiþ olacaðým ki eþimin çýðlýðý ile uyandým eþim muntazam aralýklarla her çeþit ses tonunu kullanarak sorduðu“ Ne oldu?, Ne oldu?, Ne oldu ” Sorusuna cevap veremediðimi anlamasýndan sonra çaðrýlan ambulansla gelen Türk kökenli saðlýk memurunun benim alman olduðumu düþünerek türkçe olarak “Yuh ulan kim taþýyacak bu ayýyý þimdi” demesine karþýlýk ana avrat düz küfretme teþebbüsüm aðzýmdan “nanaaný vardýna deyi süllanennnini” olarak çýktýðý için kimse birþey anlamadý......Hastahaneye vardýktan beþ on dakika sonra bende film koptu
    Kýsa bir süre sonra kendime geldiðimde bir odadaydým. Baþucumdaki eþimin söylediðine göre tansiyonum sapýttýðý için bunlar baþýma geldiði için tansiyonum düzene girene kadar bir kaç gün hastahanede kalmam lazýmmýþ... ve biraz sonra doktor gelip benimle konuþacakmýþ.......
    Akþama doðru gelen kendini akþam yemeði zanneden yaðsýz tuzsuz üç dilim dana salamý ve 1,5 dilim çavdar ekmeðini yavaþ, yavaþ (45 saniyede) yedikten sonra bunca yýldýr aþýrý kilo alarak ne iyi bir b.k yediðimi düþünüyordumki Erol Taþ kýlýklý doktor haným (despotiye) odaya giriverdi.
    Normalde benim yaþadýðýmý yaþayan insanlara gülemseyen bir sýfatla hal hatýr sorup, durumum hakkýnda gerekli bilgiyi vermesi gereken çok iyi doktor takliti! Yapan bu haným, sanki ben onun yedi sülalesine bir þey yapmýþþým gibi, suratsýz bir surat eþliðinde fazla kilolu (pis bir þiþko) olduðum için tansiyonumun aþýrý yükselme ve düþme sonucunda burada olduðumu ve bir pis boðaz olarak bu durumda gelmekten utanmam gerektiðini (ima etti), en kýsa zamanda 30 kilo zayýflamam gerektiðini langadanak (pat diye) suratýma söyledi ve bir iyi akþamlar demeden gitti.
    Doktor gittikten sonra yan tarafta yatan rus kökenli hasta zannýmca kendi dilinde doktor hanýmý bir güzel kalaylýyordu eh!! Bende bu kalaylama iþinde bu sevecen Rus’a benim nacizane Adana kökenli küfür daracýðýmýn en nadide parçalarýyla bütün gece eþlik ettim.
    Açlýktan kazýnan bir mideyle uyuma teþebbüslerimin baþarýsýzlýkla sonuçlanan bir gecenin ardýndan gelen sabahta, en az despotiye haným kadar sevimli hastabakýcýnýn sesleniþi (höykürmesi) ile uyannýr gibi oldum...
ama sefer rus arkadaþýn baþlamasýný beklemeden ben solo olarak hastabakýcýyý kalayladým......
    Az sonra gelen kahvaltýmsý þeyi yedim, gerçekten çok cana yakýn olan hemþire (güleryüzlü insan) hanýmýn getirdiði bir avuç haplarýmý yuttuktan kýsa bir süre sonra bir çok beyaz önlüklünün arasýnda gelen despotiye haným durumum hakkýnda diðerlerini bilgilendirdi, þef olduðundan þüphelendiðim biraz yaþlýca olan doktor bey (dede) güleryüzlü bir ifadeyle 35 kilo vermem gerektiðini söyleyince ben dayanamayarak türkçe “hadi vatandaþ! Koþan alýyor, yetiþen alýyor, her eve lazým yokmu arttýran?” diye avazým çýktýðý kadar baðýrývermiþim. Benim bu baðýrýþým karþýsýnda dede kendisinden beklenmeyecek bir çeviklikle kapýya doðru gerisin geriye þýçradý, diðer beyaz önlüklüler ise hafif, hafif sýrýtarak odayý temkinli bir þekilde terk ettiler.
    Ben bu olaydan sonra beni psikiyatriye göderirlermi diye yusuf, yusuf eþliðinde düþünürken, oldukça gülüryüzlü bir ifadeyle baþka bir doktor haným odaya girdi. Halimi hatýrýmý sorduktan sonra kendisinin diabeti üzerine uzman bir doktor olduðunu ve benimle durumum hakkýnda konuþacaðýný söyledi.
    Diyabetinin ne olduðu konulu kýsa bir konferans sonunda gözlerini hafiften kýstýktan sonra derin bir nefes alýp langadanak diye “Siz artýk bir diabetlisiniz” demesiyle bir anda zaman durdu artýk doktor hanýmýn dýþýnda odada herþey donup kalmýþtý adeta. Dudaklarýmdan “hayýr olamaz” diye dökülen kelimelere hayatým siyah beyaz bir film gibi gözümün önünde akmaya baþlamýþtý.....

5-6 yaþlarýndaydým þekerci Nusret’ten aldýðým pamuk þekeri yiyiyorum
6-7 yaþlarýndayým annemin yaptýðý sütlaçlarý gizliden gizliye yiyiyorum
7-8 yaþlarýnda Adana’dayým, deli hacýnýn tarlasýnda bir yandan gülle (misket) oynuyor bir yandan elma þekeri yiyiyorum
8-9... midemim yýkanmasý için hasteneye kaldýrýyorlar, çünkü komþumuz Hamido ile kim daha çok lahmacun yer diye girdiðimiz iddayý ben kazanmýþtým.
9-10.... annem kafama terlik atýyor ve biryandan da “yavaþ olda semerini ye emiii! Sana kýrk defa söyledim þu lokmalarýný çiðnemeden yutma, korkma kimse önünden almaz” diye söyleniyor
10-11...bana þiþko dedi diye karþý komþunun cýlýz oðlu Osman’ný yere yatýrýp üstüne oturmuþþum.
11.12..mahallenin çocuklarý þiþkoyum diye beni uzun eþþek oyununa almadýlar diye onlarý taþlýyorum
12-13..bir oturuþta iki somun ekmek yiyebiliyorum diye arkadaþlarýma hava atýyorum.
13.14....annem bu kadar abur cubur yememem için “bak böyle giderse kýrkýný göremeden göçüp gidersin” demekle beni uyarmaya çalýþmasýna aldýrmadan dördüncü sütlaç kâsesini önüme çekiyorum.
14-15....orta okulda aþýk olduðum Aysel’e karþý duygularýmý dile getirince kýz “Aaaa! Ben ne yapiim senin gibi bir þiþkoyu” dedi diye arkasýndan avazým çýktýðýnca “O....pu” diye baðýrýyorum.
15-16....zayýflayacam diye iki gün boyunca yemek yemeyince yolda düþüp bayýlmýþým.
16-17....kapýdaki bekçiye rüþvet olarak verdiðimiz kaçak mallbora sigarasýnýn sayesinde girdiðimiz Mersin kerhanesinde kadýnýn (teyzenin) biri bana “þiþt lan tombul oðlan ” demesiyle milli! Olmaktan vazgeçtim diye arkadaþlarým benimle alay ediyor.
18-19.....mahellemizin kýzlarýndan anne ve babasýyla bize akþam oturmasýna gelen, benim kilolum iki katý kiloya sahip fil Canan odunlukta beni sýkýþtýrarak beni sevdiðini söylüyor. Ben ise göbeðimden nefret ediyorum...
20-22... askerde acemi birliðinde sabah koþusunda (5 km) geride kalýyorum diye çavuþ kýçýma kasatura (asker býçaðý) ile vurarak “koþ ulan yoksa kýracam bak kafaný, kim dedi sana kýçýný bu kadar büyüt diye?,” kulaðýmýn dibinde baðýrýyor
20-22.... askeri hastahaneden aðýr spor yapamaz diye rapor alýyorum
29-30.... elimde 17. kurabiye diðer elimde orta boylu bir tencere ebadýnda ki bir fincan dolusu bol þekerli bir kakao eþliðinde, kar tanelerinin yerçekiminin dayanýlmaz çekiciliðine kapýlarak bizim bahçeye yumuþak iniþlerini izliyordum
30.... Almanya’nýn Böblingen þehir hastanesinde bir oda da az önce diabeti hastasý olduðumu söyleyen oldukça sevimli ve güler yüzlü bir doktor haným þimdi ise kendime gelebilmem için beni tokatlýyor.....

Kendinize iyi bakýn mýsmýl olun hemi.