bütün kadýnlardan nefret edemem, çünkü seviyorum annemi;
annemden nefret edemem, çünkü seviyor beni.

nereye gittim iki haftadýr
-neden iki bin yýl gibi geldi?-
ve ne yaþadým
unutmak ister miydim?

unutmak istiyorum insan olduðumu...

karalanmýþ not defterlerinden daðlar mý önümdeki
yalan!
bütün parmaklara yüzük takýlmaz
ama bütün yüzükler parmaklara takýlýr
ve herkes sevemez
ve bütün sevgiler insanlara yaraþýr.

***
kandan çile yaptým
siz kumdan kale yapýn
***

gölün yamacýndan yükselen bendim
düþtüm göle dolunay yoktu
suyun altýnda bir kent vardý
gördüm minaresini yýkýk caminin
sonra yarattým ellerimi göz artýklarýmdan
uzandým yolun öte yanýna
tarlalar, elma bahçeleri bendim
ve koy verdim bir fýrtýnaya kendimi
sevmek,
yahut yasak!
dediler buna.

***
ýstakoz da böcektir ama yenir.
***

sonra,
sonra aptallýk kýlýcýnýn gölgesi boynuma düþtü
yýrtýk pýrtýk bir sabah, boynuma düþtü
kumarýmdan palyaço yarattým
oturdum aþkýn zýttýnýn masasýna.

insan
unutmak ister mi annesinin kadýn olduðunu
unutmamý istercesine bir küçük yer mayhoþu
kanýrttý diliyle tazelerimi

***
Bora orda mýsýn
anlýyor musun
orda mýsýn
***

þimdi benden nefret ediyor bir insan
þimdi benden nefret ediyor bir insan
sustuðum için
sustuðum için
yaþadýklarýmýz için
yaþadýklarýmýz için
þimdi benden nefret ediyor bir insan
þimdi benden nefret ediyor bir insan

***
korkaklýk unutturur
nefes almanýn güzelliðini
***

þimdi ben nefret etmek istiyorum kadýnlardan
þimdi ben nefret etmek istiyorum kadýnlardan
ve utanarak insanlýðýmdan