HER SEVGÝ ÖZEN ÝSTER     


     
     Hayat karþýmda büyük bir bilinmez olarak duruyor hala. 'Büyüyünce anlarým' umudu da yok artýk. Çünkü büyüdükçe daha da karmaþýk geliyor insana. Hiçbir olay bir diðerinin benzeri deðil. Hiçbir duygu diðerini taklit etmiyor. Hiç kimseyi gerçekten tanýyamýyoruz. Kendimizi bile. En yakýnýmýz dediðimiz insanlarý bir bakýyoruz hiç tanýmamýþýz. Bu duyguya daha sýk kapýlýr oldum þu günlerde. Tanýdýðýmý zannetiðim, ondan ne tip laflar ve davranýþlar beklemem gerektiðini az çok bildiðimi sandýðým insanlarý bir bakýyorum tanýyamamýþým.

     Bizler olaylarý ve insanlarý kendi penceremizden deðerlendirmeye o derece kendimizi kaptýrmýþ oluyoruz ki, en geniþ çaplý düþündüðünü sananlarýmýz bile gün gelip hiç de öyle olmadýðýný gördüklerinde yýkýlýyorlar. En azýndan bana öyle oldu.

     Cývýl cývýl hayat dolu þeyler yazmamý söyleyen babamýn isteðine karþýlýk verebilmeyi isterdim. Elden ne gelir ki testinin içinde ne varsa dýþa o sýzýyor. Bugün gözlerim hiç nedensiz dolarken defalarca babamýn dediklerini hatýrladým. Neler oluyor bana? Hissettiklerim denizin altýndaki ufacýk kabarcýklarýn su yüzeyindeki büyük görüntüleri mi sadece? Gün boyu niye þu sýralar kendimi alabildiðine kötü hissettiðimi sordum durdum. Bilinç altýmdaki problem okul muydu gene, puan derdi miydi. Paniðe kapýlan bilinç altýmýn bilinçüstüne gönderdiði negatif uyarýlar mý yaþadýklarým. Yakýn bir dostumu kaybetmiþ olmam mý yoksa...Yoo...zannettiðiniz gibi deðil, o ölmedi ama hiçbir þey eskisi gibi olmaz artýk.

     Birçoklarýna göre oldukça dayanýklýyým ben. Hastalýkta, felakette, ölümde soðukkanlýyýmdýr. Hayat enerjimi sömüren insanlarýn gözlerine sinmiþ olan umursamazlýk, sevgisizlik. En sevdiðimizi söylediðimiz insanlara karþý bile alabildiðine duyarsýzýz. 'Öylesine' yaþýyoruz iþte. Tam bir hayat meþgalesi içinde insanlar. En ufak sýkýntýmýzda en yakýnlarýmýza çatma hakkýmýz vardýr. Ama benim sýkýntýlarým baþka. Ýþsizlik, parasýzlýk deðil. Birbirimizi mücadele edilesi insanlar olarak görür olduk. Niye? Tüm hareketlerimize duyarsýzlýk sinmiþse "seni seviyorum" larýn anlamý var mý. Ayný mekaný paylaþan insanlarýn birbirlerine verdikleri deðer sabahlarý 'günaydýn' demekle ve birlikte yenilen öðünlerle mi ölçülüyor. Anlamaya hiç çalýþmýyoruz. Baþkalarýný kendi deðer yargýlarýmýzla tartamayýz, eðer ona gerçekten deðer veriyorsak, zahmetli de olsa onun penceresini öðrenip onunla ilgili konularda bu pencereden bakmayý göze almalýyýz. Onun bakýþ açýsý size uymuyorsa hoþlanmak zorunda deðilsiniz. Eðer durum buysa onu kendi haline býrakýn, zira sizin yöntemlerinizin ona yarar saðlayacaðýný sanmýyorum.

     Ýliþkilerimiz oldukça yüzeyel. Hafif bir nostalji perdesinden özlemle baktýðýmýz eski zamanlarda da mý böyleymiþ diye merak eder oldum. Ýnsan her devirde þimdiki gibi miymiþ, deðiþen sadece zaman ve mekanlar mý yoksa toplumumuz dejenere mi gerçekten. Gittikçe kötüye gittiðimiz bir gerçek. Çýkan yeni uðraþlarýn ve bunlarýn getirdiði yeni problemlerin iliþkilere ayrýlan zamaný alabildiðince azalttýðý gerçek. Ancak bizler nasýl olur da hiç bir konforun ya da baþarýnýn bir dostluðun samimiyetine deðmeyeceðini anlayamayýz. Nasýl olur da, baþarýnýn ve konforun paylaþacak insan olmazsa deðer taþýmadýðýný göremeyiz?

     Sevenlerimizin her ne pahasýna olursa olsun yanýmýzda olacaðý gibi bir fikre sahibiz nedense. Bu iliþkileri o kadar kanýksarýz ve onlarýn hep yanýmýzda olacaðýndan o kadar emin oluruz ki, bir gün ondan yolunda gitmeyen birþeylerin mesajýný aldýðýmýzda þaþýrýr kalýrýz.

     Her iliþki 'birazdan' fazla özen ister. Ayný ev içinde yaþamak zorunda olup da artýk birbirlerine saygý duymaktan vazgeçmiþ insanlarýn hali ne acýdýr. Çoðumuz sevgiyi ayakta tutan þeyin saygý olduðunu göz ardý ederiz. Uzun süreli beraberliklerde -buna özellikle aile baðlarýný katmak istiyorum- kanýksamaya çok yatkýnýz. Artýk onun neden hoþlanmayacaðý veya nelerden hoþlandýðýnýn hiç önemi yoktur çoðu zaman. Sýradan baðlarla yaþayan insanlarýz. Kendi komplekslerimizi tatmin etmek için yakýnlarýmýzý harcamaktan çekinmiyoruz. Ardýna kadar açýlmýþ bir yüreðn anlaþýlmamasý kadar kýrýcý ne olabilir. Sevmek, birine baðlanmak risk halini aldý. Birisine baðlandýðýmýzda neden, feci bir þekilde kýrýlmayý da göze almalýyýz? Sadece duygusal baðlanmalardan bahsetmiyorum. Aksine sýradan kabul edegeldiðimiz iliþkiler söz konusu etmeye çalýþtýðým. Arkadaþlarýmýz, ailemiz, çok yakýn bulduðumuz bir akrabamýz.

     Tekrar etmek istiyorum her sevgi özen ister.