HAYATI SÝNDÝRMEK

     
     Mantýktan çok duygularýnýzla hareket etmeyi tercih eden bir yapýnýz varsa, bu; dünyadan daha fazla zevk aldýðýnýz kadar, daha fazla acý da çekeceðiniz anlamýna geliyor. Duygusal insan, karþýlaþtýðý olaylarýn geri planýyla ilgilenir, olaydan çok, kendinin ve baþkalarýnýn ne hissettiðiyle ilgileniyordur. O anki ýþýðýn konumu, ses tonlarýnýn iniþ çýkýþlarý, çaðrýþýmlar, muhatabýnýn yüz ifadesindeki deðiþiklikler ve daha binlerce etkenin ruhuna akmasý için kapýlarýný sonuna kadar açýk tutuyordur. Ýç dünyasý ardý kesilmeyen duygulanýmlarýn kazandýrdýðý verilerle zenginleþiyordur. Sýradan bir yolculuk baþkalarý için bilet alýp otobüse binmekten ibaret iken, duygusal insan o yolculuða aklýnýza gelmeyen anlamlar yüklemiþ, baþkalarýnýn yaþadýðý sýradan dakikalarda, akla gelmedik çaðrýþýmlarýyla özel anlar yaþamýþtýr.

      Duygusallýk kýrýlganlýkla karýþtýrýlmamalý. Kýrýlgan tipler, öz benlikleri bir yerde yara aldýðý için hassas bir gurur geliþtirmiþ insanlar olabilirler. Kýrýlganlýklarýný ortaya vuruþ þekilleri ister öfke, ister kýrgýnlýk ister de gözyaþlarý olsun duygularýn dilidir. Oysa; duygusal insan iç dünyasýnda dengeye ulaþabilmeyi baþarmýþsa, baþka bir deðiþle duygusallýðýyla barýþýksa garip bir güç geliþtirmiþtir.

     Onlar asla sýkýlmazlar. Etrafta öyle çok veri vardýr, iç dünyalarý öylesine geliþmiþtir ki... Büyük ihtimalle sýkýlgan ve utangaç tiplerdir. Bence bu, duygularla uðraþýrken pratik hayatýn acýmasýzlýðýný fark etmelerinden ve pratik hayatýn gereklerine zamanla yabancýlaþmalarýndan kaynaklanýyor olabilir.

     Sanat ve 'yaþamý sanat haline getirmek' duygulaným gerektirir. Hayatta baþarýya ulaþmak adýna duygularýný dondurmaya karar verenler, baþka bir deyiþle duygularýna eskisi kadar deðer vermemeyi 'büyümek' le bir tutanlar, asla yaþamý sanat haline getiremezler. Onlar öðrenilmiþ tavýrlarýn tekrarýyla yaþarlar. Kaçýrdýklarý þeyler için üzüntü duymalarý gerekir, haklarý gaspedilince öfkelenmelidirler, iki kere iki her zaman dörttür. Oysa ki siyah ve beyaz ayýrýmýnýn býçak sýrtý kadar keskinleþmediði bireyler, renk cümbüþünün enginliðiyle yaþayabilirler. Gerçek sanatçýlar duygusaldýrlar.

     Öte yandan öylesine kendi çerçevelerinde kalmýþ olabilirler ki; hem kendilerine, hem de çevrelerine daha fazla faydalý olma þansýný kaçýrabilirler. Yeterince olgunluða eriþmemiþ bireylerde. duygularýn tadýný çýkartýrken, bir yandan da sosyal hayatýn gereklerini yerine getirmek ve sadece kendi için yaþamanýn bencillik tuzaðýna takýlmamak, gerçekten beceri isteyen bir manipulasyondur.

      Þüphesiz duygular hayata renk katan, ruhumuzun gýdasý. Ýnsan gibi olmayý, faydalý olmayý, güzelliklerden zevk almayý duygularýmýza borçluyuz.... ve onlarý ne kadar geliþtirebilirsek, yaþamýn gerçek yüzü bize o kadar yaklaþýr. Herþeyin orta yolu ideal kabul ediliyor. Duygularýn seline kendini kaptýranlarýn bir yerde durup, aklýn dizginine baþvurmalarý en iyi çözüm. Fazladan acý çekmek istemiyorsak yapýlacak en iyi þey bu...