Ýç Savaþ sýrasýnda (1861-1865), Kuzeylilerin Güney limanlarýný ablukaya almasýnýn sonucu olarak, Ýngiliz tekstilciler ihtiyaçlarýnýn nerede ise tamamýný karþýlayan Güney pamuðundan mahrum kaldýlar.

Buhar gücü ile hareket eden hýzlý gemileri ile, Birlik donanmasýný atlatýp, Konfederasyonun limanlarýna ulaþan ve getirdiði silah ve cephaneyi pamuk ile deðiþtiren maceracýlarýn saðladýðý pamuk, ihtiyacý karþýlamaktan çok uzaktý.

Ýngilizler, pamuk üretimi için en uygun ülkenin, görünürde Osmanlý Ýmparatorluðunun bir eyaleti, aslýnda Mýsýr Hýdivi Ýsmail’in yönetimindeki Mýsýr olduðunu keþfetmekte gecikmediler. Ýngilizlerin teþviki ile Mýsýr’da pamuk ekimi baþladý. Pamuk üretimi sayesinde, Mýsýr kýsa sürede zenginleþti....

Atalarýna göre Osmanlýya daha sadýk olan Mýsýr Hýdivi Ýsmail, Mýsýr ordusunu güçlendirmeye karar verdi. Bu sýrada, Amerika’da iç savaþ Güneylilerin yenilgisi ile sonuçlanmýþtý. Ýþsiz kalan Güneyli subaylarýn bir kýsmý savaþtan önceki mesleklerine dönerken, mesleði askerlik olanlar da kendilerine iþ aramaya baþlamýþtý. Kýsa süre sonra bunlara, savaþ sonrasý küçültülen ABD ordusunda, artýk kendilerine ihtiyaç kalmayan Kuzeyli subaylar eklendi...

Bunlardan 50 kadarý Mýsýr ordusunda görev aldýlar. Kölelik karþýtý eski Kuzeyli subaylar, kölelik taraftarý eski Güneyli subaylar ile beraber çalýþtýlar. Ýþin ilginç yaný, ýrk ayrýmý olmayan bu orduda rengi hayli koyu Mýsýrlý subaylar da vardý.

Amerikalý subaylarýn, Mýsýr ordusunda göreve baþlarken taktýklarý rütbeler de hayli ilginç. Mesela, Güney ordusunda tuðgeneral olan Charles W. Field, nedense Mýsýr ordusunda albay olarak görev yapmýþ. Oysa Kuzey ordusunda teðmen olan James Bassel, yarbay olarak iþe baþlamýþ.

Maaþ konusuna gelince, Samuel Henry Lockett, West Point mezunu bir subay ve ayný zamanda mühendis. Güney ordusunda albaylýða kadar yükselmiþ ve ayný rütbe ile Mýsýr ordusuna girmiþ. 1875 yýlý için maaþý yýllýk 2500 dolar. Günümüzde dolar olarak satýn alma gücü 200.000 dolar civarýnda...

Silahlar ve taktikler konusunda çok hýzlý geliþmenin yaþandýðý bir savaþýn içinden gelen bu subaylar, tecrübelerini hýzla Mýsýr ordusuna aktarmýþlar. Amerika’dan, devrin en modern tüfeði olan, Martini-Henry tüfeklerinden 50.000 tane alýnýp, 1872 yýlýnýn Mayýs ayýnda Mýsýr ordusuna daðýtýlmýþ. Ayný tüfekten 600.000 adet sipariþ veren Osmanlý Devleti ise silahlarýn 200.000 adetlik ilk partisine kavuþmak için daha iki ay beklemek zorunda kalmýþ... ( Osmanlý ve Mýsýrlý askerler bu tüfekleri 5 yýl sonra 1877’de Plevne’de Ruslara karþý kullandýlar. )

Küçük fakat modern Mýsýr ordusu, Hýdiv Ýsmail’in “Doðu Afrika Ýmparatorluðu” hayallerini gerçekleþtirmek için, Sudan ve Habeþistan üzerine bir sefer düzenlemiþ. Amerikalý subaylar da bu harekata katýlmýþlar. Fakat 1875 Mayýsýnda, Habeþistan Kralý John komutasýndaki 60.000 kiþilik ordu ile çarpýþan, 4.500 kiþilik Mýsýr ordusu baþarýlý olamamýþ. Yine de Amerikalýlar ellerinden geleni yapmýþlar...

Kýsa süre sonra çýkan Osmanlý-Rus Savaþýna, Osmanlý saflarýnda bir Mýsýr birliðinin de katýldýðý bilinmekte. Fakat bu birlikte Amerikalý subaylarýn bulunup bulunmadýðý hakkýnda bir bilgi yok... Zaten kýsa süre sonra, Mýsýr fiilen Ýngiltere kontrolüne geçti ve Amerikalý subaylar da Mýsýr’dan ayrýldýlar...