Yoksun sen; hiç olmadýðýn kadar yoksun þimdi,
Sokaklarýmýn çýðlýklarý anlatýyor bunu bana
Aðlatýyor þarkýlar, hiç aðlatmadýðý kadar içimdeki kýrýlgan çocuðu,
Gitmeliyiz demiþtin uzak bir þehire,
Hiç bilmediðimiz tanýmadýðýmýz yüzlerin arasýna,
Þimdi sen içimdeki o bilmediðim diyarlara gitmiþsin anladým.
Tanýmadýðým yüzlerin yanýndasýn düþlerimde.

Neler bekledi bu gökyüzü iki ayrý yürekten,
Neler umduk biz masmavi bir enginlikten.
Ýki kiþilik bir sevdaya yetmiyormuþ cümleler.
Eskitiyormuþ fotoðraflar gülüþleri.
Odalarda kelimelerin arasýna sýkýþmýþ kaderi yalnýzlýk olan adam.

Yoksun; hep içimde olduðun kadar yoksun þimdi,
Söylenecek sözlerin yetmediði yerlere gitmiþsin
Burada suskun bir çocuk býrakarak yýkýcý aþkýnýn sonucuyla.
Seni sevdirenin ne olduðunu anlayamayan bir çocuk...
Silinme anýymýþ þimdi, umutsuz bir haykýrýþýn son noktasýnda...
Yýkýlma zamanýymýþ þimdi kapalý gözlerden kanayan yaþlarla...