Ay yükseldi Lara,
sürgünüm kalbinden.
Kalp krizleriyle bölünüyor bütün düþlerim.
Bilirsin yalnýz çocuklar,
hep ölmek ister.
Yorar, kýrar minik kalplerini,
elleri býrakýlmýþlýklarý.
Melek uykularýný sarsar her gece,
soðuk kurt ulumalarý.
Bir aziz bile teskin edemez ruhlarýný.
Artýk benim için hayat bir aðrý lara.
Sensiz bu buzlar ülkesinde,
yoksul ve yalnýzým.
Dinmeli bu aðrý lara.
Dönüp geçen çocukluðuma,
bürüyerek sarý saçlarýný bedenime
uzak mavi gözlerine gömülmeliyim.
Ay yükseldi lara,
Sürgünüm kalbinden.
Terkedilmiþ þehirler gibiyim.

28 Eylül Ankara 2002

Engin Kahraman