kimse bilmesin kýrýlgan yerlerime gömüldüðümü
arayýp bulmasýn beni kimse içimde
salmasýn kelebeklerini üstüme
yüreðimi bir ýþýk sayan kim varsa
hakkýmda bir dipnot düþmesin kitaplar
ben çýðlýktan sonra düþen
o derin suskunluðun çocuðuyum
yüzüm yanýk, gözlerim yoruldu görmekten
akacak kan kalmadý ayaklarýmda
yalýn ayak yollarý yürümekten


para etmez yüreðim, kayýp bir çaðda doðdum
geç fýrýnlanmýþ bir çamurum aslýnda
kadýnlar gelmez bana mesela
panayýrlar yok kalbimin ortasýnda
beni gövdesine resmedecek banknotlar yok
camlarýn buðusu gibiyim size
asla zamaný unutturmaz misafirliðim
ressamlara poz vermekte anlamsýz geliyor
rol yapacak kadar cesaretli deðilim

yaþamaktan sýkýldýðým zamanlar
ayetlerle sývadým yaralarýmý
neden ben? neden her insan gibi
kimyayla yatýþtýramýyorum etimi
neden büyüyemiyorum güle, oynaya, aðlaya
neden gürleyip yaðacakken yaðmur gibi
asfaltlarda yanarken buluyorum kendimi

biliyorum güneþi soðutan þey
burulup duran kalbimdir
yinede anlatacaðým size
beni yaþatan þeyi
zamaný gelince
...ve damarýmda dolaþan nedir?

yalnýz kaldýðým bir gecede
þehir ve sesler takýlmýþtý aklýma
ne güzel demiþtim rüzgarýn söylediði
neden uyumaz bu tabiat
niçin akýþý durmaz hiç bu büyünün
görmüþtüm o gece tüneldeki ýþýðý
küçüktü daha, zamansýz mekanlarýn aþýðý