Hep ayný... Hep bekliyorum.
Beklerken alnýma bir þarký çarpýyor. Sendeliyorum durduðum yerde. Yýllar sonra avuçlarýmý gökyüzüne mi çevirsem?
Ama çevirmem. Söz verdi elim, gökyüzüne yiten dostun ardýndan, ancak yumruk olur uzanýrým sana diye.
Ama ayný el, yani sol elim, biraz kötü yazar ama dokunmasýný bilir suyun kanatlarýna.
Bekliyorum. Biraz farklý...
Þur'dan girip "ben de..." diyeceksin.
"Ben de..."
Ne kadar güzel bir söz. Mesela, "ben de sizinleyim, yürüyelim". Ya da, "ben de onlarlaydým, yaptým; savunuyorum..."
En önemlisi: "Ben de seni..."

Bekliyorum.
Beklemenin baþý, gelmektir. Geldim ve bekliyorum.
Beklemenin sonu, gelmektir. Geleceksin ve bitecek ikimizin de acýlarý.
Biliyorum ki hiçbir þey sonsuz deðildir.

Karanlýkta bir fýsýltý:
Korkuyorum. Belki sen yoksun. Belki ben de yokum. Belki ortada bir biz yok.