Seni neden sevdiðimi sordun defalarca bana. Bu sorunun cevabý yok ben seni sadece sevdim. Bir insaný her þekilde ve her þeyiyle sevmeyi senden öðrendim. Aþký yaþadým. Ýlk defa birinin gözleri kelimesiz býraktý beni. Ýçimin erkek yaný sendin ve senin içinin kadýn yaný ben. Bu benzerliðin küçük gizleri vardý kimselerin anlamayacaðý. Bazen benim iç sesimi senin dudaklarýndan duymak gibi. Kelimelerin anlatamayacaðý öyle bir giz ki bu. Beni sana tutsak kýldý. Ve ben þimdi senin bana geldiðin yöndeyim. Bir yaným hep kokunu özler. Bir yaným hep der unut gitsin.

Canýmý yaktýðýn nice geceler vardý, bir mezarla konuþacak kadar yalnýz kaldýðým gecelerde, ilk terk eden hep sen oldun beni. Senin bende her þey benim sende hiçbir þey olduðum sayýsýz saatler. Yinede gözlerini gördüðümde nefretten aþka sancýlandý yüreðim. Senin kim olduðunu saklayarak neden bu halde olduðumu soran yürek yoldaþlarýma her þeyden önce ömrümün gizinde saklý olan sevdiklerime sözcüklerle bir þeyler anlatmaya çalýþýrken hep seni haklý çýkaracak sözcükleri seçen dudaklarýma þaþkýnlýkla bakarken aþk bu dedim içimden. Koþulsuz sevmeyi ve sevmek için iki kiþi gerekmediðini ben sende öðrendim. Aslýnda tek kiþilik senaryoda iki yüreði yüreðimde taþýmayý ben sen yokken de bilirdim.

Ezan okunuyordu seni ilk gördüðümde dudaklarýmdan o an senin isminin geçmesine tanýk olan kulaklarýmýn þaþkýnlýðý arasýnda sevmiþtim seni. O aný geçiþtirmeye çalýþan edalarla yürümüþtüm evime giden yollara. Ve seni hep okunan sabah ezanýyla uykularýma býrakarak sevdim. Ben seni hep ezanla sevdim. Tek tanýðým ezan oldu seni sevmelerime. Uykusuz bir gece ve sen ve ezan. Yüreðinde ki inancý sevdim en çok. Ýnancýn belli kalýplarý olduðunu iddia eden ve bu kalýplar dýþýnda yaþayanýn inancý taþýmayacaðýný iddia eden onca insaný yanýltan seni sevdim, týpký bende yanýlmalarý gibiydi.

Kirpiklerimin býraktýðý ýslaklýk bir tuz tadý karýþtýrýyor yüreðine, hissedebiliyor musun?

Belki de demek istediðim kim bilir. Bizim bir masalýmýz vardý gerçeklerden daha anlamlý, bizim bir gerçeðimiz vardý belki yalnýzca masal olan. Sana baþka sözüm yok istersen gidersin ama belki bende kalmak istersin ne dersin ? Ben seni kalbimde demledim. Seni severken kadýnlýðý, masum bir kýz çocuðunu, ihaneti, gizli bir anneliði, inancý taþýdým içimde. Kalbimin sen tarafýnda her þey vardý.

Her þeyde biraz sen deðil, her þeyde hep sen varsýn.

Senin beni kayýtsýzlýða býraktýðýn günlerde geceleri apansýz üþüyerek uyanýrdým. Yalnýzlýðýn gelirdi yanýma. Tetikte kalan acýlarla vurulan yanlarýn. O anda yanýnda olamamak her þeyden çok acýtýrdý canýmý. Arayamazdým seni git demiþtin bana bilirdim. Susmalýydým. Dualarýmla ulaþmaktan baþka seçeneðim kalmazdý ve senden gelen acýyý böyle gecelerde gönlüme zikir eylerdim. Seni bu yüzden her ezanda Rabbim’e ýsmarlardým. Aþkýn mecaz oyunlarýna uymadý hiçbir zaman yaptýklarým. Ben seni etkili olduklarýný gün geçtikçe keþfettiðim hayat kurallarýyla sevemedim iþte. Kaybetmekse kaybettim,yenilmekse yenildim,anlaþýlmadým,sevilmedim ama ben seni sadece sevdim...Gerçek zaferlerin yalanlarla kazanýldýðýný öðretse de hayat ve sen inanmasan da ben seni yalansýz sevdim. Ben senle ne çok þeyi sevdim .BEN SENÝ SADECE SEVDÝM
.
Býrakýp ta gittiðin bir þey hep kalacak buralarda. Seninle el ele gezdiðim viran sokaklar hiç olmayacak, senin omzunda uyuyarak geçireceðim yolculuklar, seninle yaþanacak çocukça hýnzýrlýklar,ve yaþanmamýþlýðý içimi kanatacak bir çok an hep içimde yaþanmamýþ kalacak. Sen beni baþka bir hayata erteleyeceksin ve baþka bir hayat hiç olmayacak. Ve ben bu anlarý baþkalarýyla yaþarken sevgim ihaneti tadacak ve ben en çok sana kýzacaðým ve ben en çok seni seveceðim. Senin beni büyük bir rahatlýkla baþkalarýnýn kollarýna býraktýðýn anlarda bile ben seni sadece seveceðim.

Senin uyanmaya hazýrlandýðýn þu saatlerde ben senin yarým kalan uykunu uyumaya gidiyorum. Aynadan gözlerime gözlerimden sana ulaþýp konuþuyorum.

Ýyi uyu sevgilim...
HÝÇKÝMSEN.....