Sevdiði adam sýnýr dýþý ediliyordu .
Adam kalamazdý, kadýn onunla gidemezdi.
Aþk bir anda yokluða bürünmüþtü iþte.
Adam kendisini aþktan özleme taþýyacak teknesine biniyordu.
Adam ve kadýn bütün kalabalýðý yarýp göz göze geldiler, söyleyecekleri her þey ateþtendi, yakardý.
Sustular, sarýlamadýlar. Dokunsalar bütün kent yangýnlarýnda yok olurdu sanki.
Sadece “yine” diyebildi adam teknesine binerken. Sustu tamamlayamadý yangýn sarmýþtý artýk bütün sözcükleri.Tekne denizde yol alýyordu, adam gözleri arkada aðlýyordu.
Kadýn ayrýlmak istemiyordu diz çöktüðü iskeleden sessiz bir serzeniþle “yine”diyordu durmadan.
Tekne iyice uzaklaþtýðýnda son kez bir yine dökülürken dudaklarýndan o anda bir patlamayla sarsýldý bütün liman.
Tekne miydi denizin ortasýnda parçalara ayrýlan, kadýnýn yüreðimiydi.
Artýk tamamlanamamýþ bir yine bile kalmamýþtý dudaklarýnda .
Aþkýndan geriye parçalara ayrýlmýþ bir ceset kalmýþtý denizin ortasýnda.
Ýþte þimdi yoksun diyebildi kadýn.
Ýþte bu yüzden varlýðýný bilmek güzel sevdiðim, yokluðunda dudaklarýmda taþýyacaðým yinelerle güzelleþiyor. Uzaklarda bir yerde gülümsediðini, aðladýðýný, nefes aldýðýný bilmek güzel bu yine hiç tamamlanamayacak olsa da dudaklarýmda.
Evet sevdiðim..belki yine gelirsin gibi burda herþey .
Seviyorum seni.