aðlamakla gülmek arasýnda törpülendi zaman
kah kýytýrýk bir gülücük oturdu gamzeme,
kah bir bulut kirpik diplerime.
bir torna tesviye atölyesiydi sanki hayat!
öyle kapýlmýþým ki zamanýn törpüsüne,
mutluluk bile adamakýllý yayýlamadý yüzüme
otuz iki diþim birden gözükmedi hiç gülerken,
istese de gözükemezdi
henüz otuz iki diþim bile yoktu ki!

aðlamak desen,
ahmak ýslatan gibidir ben de
ansýzýn gelir, habersiz!
tevazu bir yana, yakýþýr bana.
akvaryum olur gözlerim,
dayanamazlar karþýmda.
kastým yok,
omzunda aðlanabilecek tek tük dosta
aðlamayýveririm,aðlatmam da!

"Hay Allah, hava mý bulutlandý ne?
boþver, sen gel yine aðlama
býrak ahmaklar ýslansýn bu yaðmurda."