-I-

A: Kaç gün olduðunu hatýrlýyor musun?
B: Aslýný istersen hayýr. Biliyorduysam da unutmuþ olmalýyým o kadar uykusuzum ki...
A: Neden bu kadar haraboluyorsun anlamýyorum
B: Beni tahlil etmekten usanmayacak mýsýn?
A: Pek zannetmem. Kendi kaygýlarýmdan uzaklaþtýrýyorsun beni. Düþünmemeye çok ihtiyacým var. Seninle ilgilendikten sonra aklýmdan geçenleri ve durumunun vehametini unutmasý kolay oluyor.
B: Ne yani bir meþguliyet miyim sadece. Gazete oku madem! Benim enerjimi çalma ve kullanma beni kendinden kaçýþlarýnda...
A: Seninki de laf þimdi. Hiç gazete okuduðumu gördün mü?
B: Evet, en azýndan bir dönem...
A: Neden olduðunu hatýrlamýyorum ama önemli birþeyler mi oluyordu acaba?
B: Eh, önemli sayýlýrdý da senin için deðil sanýrým. 3.sayfa haberleriydi diyelim kýsaca. Seni ne kadar güldürdüklerini hatýrlýyor musun? Bana da yaptýðýn bu aslýnda.
A: Saçmalýyorsun.
B: Kabullenemiyorsun ki, senin böyle davranmaný kabullenip sindirmek benim için daha zor. Farkýnda deðilsin kendinin ve gerçekten farkýnda olmak istemiyorsun.
A: Bak bunu iyi söyledin iþte farkýmda olmak istemiyorum, aklýmý yitirmek istemiyorum çünkü. Olanlarý unutmayý baþardým onlardan ancak bu þekilde kurtulabildim ben
B: Ama neyi unuttuðunu unutmamýþ gibi görünüyorsun, nasýl olacak bu?
A: Beni zorlama ve iþine bak. Beni tahlil etmekten vazgeç!
B: Nasýl oluyormuþ?
A: Ne?
B: Konu baþlýðý olmak, masaya yatýrýlýp incelenmek, cevap vermek zorunda býrakýlmak, kýsýtlanmak, tanýmlamalara büründürülmek... Ýstersen yada anlamadýysan daha da uzatabilirim
A: Anlaþýlabilir birþey bu galiba.
B: Ýyi...

(istenirse belki) Devam Edecek

Aðustos 2003
Sevil Pýnar