Sýcak...Hava öyle sýcaktý ki sanki dünya güneþe biraz daha yaklaþmýþ gibi. Kelebek, kuþ bir kanadýný çýrpmak için iki defa düþünür herhalde bu havada. Ýnsanlar sanki baygýnmýþ gibi hareket ediyor ve ilk bulduðu gölgeyi kapmak için yarýþýyorlardý.

Çay bahçesindeki güneþliðin altýnda oturmuþlardý. Garson hemen geldi ve "ne istersiniz?" der gibi baktý.
"Ben çay içeceðim. Sen?" Onaylar gibi baþýný salladý. "Ýki çay " dedi. Sipariþi alan garson içeri yöneldi. Uzun süre sessiz beklediler. Çaylarý geldi, þekerleri katýp karýþtýrýp ilk yudumlarýný aldýlar çevrelerine bakarak. Sessizliði genç adam bozdu.
"Yoruldun mu?"
"Yooo"
"Bugün epey dolaþtýk. Bir aþaðý bir yukarý...Ancak halloldu iþler"
"Öyle. Elden uðraþmazsan uzuyor iþler...Malum bir sürü evrak"
Yine uzun bir sessizlik oldu. Bu sefer yaþlý adam bozdu sessizliði.
"Artýk eskisi kadar aramýyorsun?"
"Malum iþ trafiði bir türlü boþ vakit bulamýyorum"
Normalde baþka biri böyle bir sitem yapsa çok sýkýlýrdý. Ama konuþtuðu babasýydý...Yani gerçek babasý olmasada...Gayri meþruydu. Soðuk bir günün sabahýnda kapýnýn önünde bulmuþlardý. Sarýlýp sarmalanmýþtý. Yanýnda ne bir mektup ne de baþka bir not vardý. Bu durum uzun yýllar uðraþýpta çocuðu olmayan bu aile için sanki Tanrý'nýn duayý duyup cevap vermesi gibiydi. Hayatta böyle süprizler oluyor. Hiç beklemediðin bir anda...Çok geçmedi baþka bir þehire tayinleri çýktý. Annesi geldiyse bile tekrar, bulamamýþtý. Gerçeði baþta saklamayý düþünmüþler fakat anlayabileceði yaþa geldiðinde açýklamýþlardý gerçeði. Doðal olarak doðduðu þehire gitmiþti. Ama sokaklar deðiþmiþ, insanlar kaybolmuþtu ve tekrar geri dönmüþtü. Ýlk günler herþey zorlaþmýþtý. Bildiklerini bilmiyormuþ, anladýlarý aslýnda gerçek deðilmiþ gibi gelmiþti. Fakat sonra zamanla kabullenmiþti. Huysuz deðil uysal, uyumsuz deðil uyumlu bir yapýsý vardý. Tabii herþey eskisi gibi deðildi ama daha farklý olmuþtu. Zamanla herþeye alýþtý. Hayat, her zaman ki bildiði ama her zaman birþeyler öðrenebileceði oyundu. Evet...Hayat bir oyundu...

Çaydan bir yudum daha aldýktan sonra yaþlý adam:
"Ben artýk yaþlandým. Havadaki buluttan nem kapar oldum. Ama eþinle aranýzda bir problem mi var?"
"Yooo hayýr...Belki evet...Bilmiyorum...Sanki eski heyecandan uzaklaþtýk ikimizde. Eve gelmek, ayný evde dolaþmak ve hatta konuþmalarýmýz bile rutinleþti. Bilmiyorum"
"Niye? Evliliði bir görev olarak mý düþünüyorsun?"
"Yok...Ama...Sanki o fethetmeye çalýþtýðým bir þehirdi...Çok güzel bir þehir...Belki benim cennetim. Ulaþtým. Gerçi elinden gelen fedakarlýðý gösteriyor...Ama ben onu karþýlayamýyorum. Ondan uzaklaþmakta istemiyorum, kaybetmekte..."
"Evlilik, beraberlik hatta flört devresinde bile bir taraf fedakarlýk ediyorsa diðer tarafta fedakarlýk etmeli. Sadece evede bedenen dolaþman yetmez. Sevginide göstermelisin. Seni daraltan neyse paylaþmalýsýn. Belki tatile çýkmalýsýnýz. Gerçi onunda iþ temposu yoðun. Ona destek olmalýsýn. Seni ruhende yanýnda hissetmeli. Bence bu her kýz erkek iliþkisinde olmalý. Kaldý ki sen hala onu seviyorsun."

Genç erkeðin düþünceleri çay bardaðýnda boðuldu.
"Seviyorsun madem." diye kaldýðý yerden devam etti babasý "Tekrar kendine aþýk etmeye çalýþ. Ýnce jestler yap. Onuda dinle ve anlamaya çalýþ"
Yine uzun bir sessizlik oldu. Çaylar bitti. Gelen garsona hesabý ödediler. Gün ikindi vaktine doðru ilerliyordu. Akþam otobüsüne bilet almýþtý.
"Biraz daha kalsaydýn"
"Ben gideyim. Bir daha ki sefere annenle geliriz o zaman daha fazla kalýrýz."
Tam o anda önünden geçtikleri dükkanýn önünde dikili kaldý babasý. Dükkanýn önüne çýkarýlmýþ çeþit çeþit bastonlar vardý. Meraklý bir tavýrla yanaþtý. Genç adam babasýnýn ilerleyiþini durdurmak için inanýlmaz bir istek duydu. Dükkan sahibi çýktý hemen...
"Buyrun beyamca?"
"Fiyatlarýný öðrenecektim bastonlarýn..."
Satýcý sýrayla göstererek "Bunlar onbeþ, bunlar yirmi milyon" diye gösterdi. Genç adam bir an "Hadi gidelim" dedi. Satýcý arkadan ünledi
"Sizin için uygun birþeyler yaparýz beyamca!"
O an satýcýnýn suratýna okkalý bir yumruk atmamak için zor tuttu kendini.Babasý geri döndü. Sýký bir pazarlýktan sonra iki tarafýn söylediði ortak bir rakamda anlaþýldý. Yolda yürürken genç adamýn gözleri babasýnýn dayandýðý bastona kayýyordu. Sanki baston pis pis sýrýtýyordu ve bu da çok fena gýcýk etmiþti. Alýp kýrmamak için zor tuttu kendini.
"Yaþlandým artýk yolda yürürken dayanýrým dinlenirim. Nasýl?"
"Bence o kadar yaþlý deðilsin. Hem yorulduðunda bir yere oturup dinlenirsin. Hem bu baston da hiç güzel deðil..."Bir an sinirden mi bilinmez kýzardý. Yürürken dikkat ettide babasý sanki biraz kamburlaþmýþ gibi sanki biraz yaþlanmýþ gibi yürüyordu. Ama bütün gün dolaþýrken böyle gelmemiþti. Sanki baston daha da yaþlandýrmýþtý.
"Normal yürüyebiliyorken niye aldýn ki bastonu?"
"Efendim?"
"Yani yürümen için bastona ihtiyacýn yok ki senin."
"Evet haklýsýn ama hoþuma gitti iþte aldým."
"Ama yürümen için ona ihtiyacýn yok"
Uzun bir sessizlik oldu tekrar ve o þekilde evlerine yaklaþtýlar. Evin yakýnlarýndaki bir sokaðýn köþesini dönmüþlerdi ki kaldýrýmda zar zor yürüyen belli ki ortalýk serinlemeye baþlamýþken kendini bir an önce eve atmaya çalýþan bir ihtiyar gördüler. Yanýndan geçerlerken babasý yavaþladý ve durdu. Ve elindeki bastonu o ihtiyara verdi. Ve gülümseyerek
"Sizin olsun" dedi.
"Yaþlýlýk zor. Zamanýn nasýl geçtiðini yaþlandýðý zaman insan daha zor anlýyor. Saðolun" dedi ihtiyar adam.
Epey uzaklaþtýktan sonra genç adam babasýna:
"Zaten çok þükür senin ihtiyacýn yoktu" dedi
"Biliyorum. Zaman hýzlýda geçse insan kendini koyvermemeli. Haklýydýn"
"Kaç yaþýndasýn sahi?"
"Erik çiçek açtýðýnda yedi buçuk yaþýma gireceðim" dedi, gülümseyerek. Gülüþtüler.
Eve iyice yaklaþmýþlardý ve babasý bir çiçekçinin önünde durdu. Genç adam anlamsýz anlamsýz baktý. Sonra anladý. Çiçekçiye girdi ve elinde kýr çiçeklerinin arasýna yerleþtirilmiþ bir gonce gülle çýktý. Eve geldiler zili çaldýlar. Eþi gülümseyerek açtý kapýyý.
"Hoþgeldiniz"
"Hoþbulduk kýzým"
"Hoþbulduk"
Ýçeri girdiler
"Ben biraz istirahat edeyim otobüsün hareket saatine kadar" dedi.
"Peki" dediler. Oturma odasýndaki kanapeye uzandý babasý. Genç adam eþinin dudaðýna bir öpücük kondurdu ve o zaman kadar elindeki eþinin farketmediði çiçekleri uzatýrken "Seni seviyorum hem de çok"dedi. Çiçekleri verirken sanki ilk defa aþkýný itiraf ettiði zaman gibi kalbinin atýþý hýzlandý...