“Aþaðýda yazacaklarým için tüm sigara tiryakilerinden özür dilerim” demeyeceðim çünkü aslýnda tiryakilerin, onlara maddi manevi hiçbir fayda saðlamayan ve saðlýklarýný günbegün bozarak sonunda kansere ve hatta ölüme kadar yol açan bu sinsi katilin baðýmlýsý olduklarý için önce kendilerinden, solunan havayý zehirli dumana boðarak pasif içici konumuna soktuklarý ve en az kendileri kadar zarar verdikleri için de çevresindekilerden özür dilemesi gerektiðine inanýyorum.

Hayatým boyunca hiç sigara içmedim dersem yalan olur. Üniversite yýllarýnda iki üç kez arkadaþlarýn paketinden alýp yakmýþlýðým ve birkaç nefes çekmeye çalýþtýktan sonra da söndürmüþlüðüm vardýr, sýrf bana da ayný oyunu oynayamayacaðýný, kendisine kul köle ederek ciðerlerimi zehirleyemeyeceðini, irademin onun gücünden kuvvetli olduðunu sigaraya göstermek ve onunla alay etmek için.

Ýnsanlar neden sigara içer, daha doðrusu sigaraya nasýl baþlar? Kimileri daha ergenlik çaðýnda takýlýr bu merete, hani ben artýk büyüdüm ve bakýn sigara bile içiyorum diye hava atmak için. Attýðý o havalarýn ileride nefes darlýðý, bilumum kanser türleri ve belki de uzuv kaybý olarak kendisine döneceðini bilerek ya da bilmeden. Kimisi üniversite sýralarýnda tanýþýr bu sarý saçlý, beyaz elbiseli ve içi tütün kýlýðýna girmiþ kötülükle dolu arkadaþla. Derslerdi, sýnavlardý, okul stresiydi derken önce arkadaþlardan otlanma, sonra paket taþýma ve sonunda da belki sevgilisine bile baðlanmadýðý kadar baðlanma düzeyine eriþir aralarýndaki ölümcül sevda. Kimi de hayatýn belli dönemlerinde yaþadýðý sýkýntýlara, acýlara tek baþýna dayanamaz ve günün birinde yakar bir sigara, bir iki derin nefes çeker, sonra da stresini mantýðýyla yenemediði her durumda eli kendiliðinden uzanýverir o hain dosta.

Benim de hayatýmda dýþ dünyadan neredeyse koptuðum, hiçbir þeyin beni gülümsetemediði, yemeden içmeden kesildiðim zamanlar oldu, ama hiçbir zaman, hiçbir zaman aklýmýn köþesinden bile geçmedi, ihtiyacým olan sükunu sigarada aramak. Biliyordum ki sigara hep böyle anlarý kollar bir insaný daha avuçlarýna alabilmek, onun ciðerlerine, damarlarýna ve tüm vücuduna yerleþebilmek, ve gecenin bir vakti aç susuz kalsa boþver deyip yatabilecek ama sigarasýz kalsa çýkýp üþenmeden sokak sokak dolaþarak açýk büfe arayacak kadar baðýmlý hale getirmek için.

Ýnsanlara “Sigara kullanýyor musunuz?” ve “Sizin için en önemli þey nedir, saðlýk mý mutluluk mu, zenginlik mi?” diye iki soru sorsanýz, ikinci soruya saðlýk diye cevap verenlerin yüzdesi birinci soruya evet diyenlerin yüzdesinden fazla çýkar belki de. Ne yaman çeliþki: “Saðlýðým çok önemli bu yüzden günde en az 10-15 sigara içmeden duramýyorum, bütün organlarýmý günden güne zehirliyorum, akciðerimi katranla boðuyorum, damarlarýmý nikotinle dolduruyorum. Ýleride kansere yakalanma, uzuvlarýmý kaybetme, kalp krizi geçirme riskim tiryaki olmayanlara göre çok daha yüksek ama olsun.”

Bir insanýn saðlýðýyla bile bile böyle oynamasýnýn, kendi ölümünü her gün iki buçuk üç milyon taksitle satýn almasýnýn nedeni, mazereti ne olabilir ki? “Sigara rahatlýk veriyor, onun keyfi baþka…” diyenlere acýrým, hayattaki onca keyfi görmeyip, göremeyip de hem kendilerini hem sevdiklerini zehirlemeye “keyif” dedikleri için.

Ýþin diðer korkunç yaný da ölüme yapýlan bu yatýrýmýn maddi boyutlarý. Ülkemizde kaç tiryaki var þu an bilmiyorum ama on milyon kiþinin sigara için günde iki milyon ayýrdýðýný düþünün ve bu iki sayýyý çarpýn.. on milyon …çarpý … iki milyon … eþittir … neee? Aman Allahým … yirmi trilyon !!… yanlýþ görmediniz tam 20.000.000.000.000! Bu rakamý ayla yýlla çarpamayacaðým, zira sinirden kalbim duracak. Ülkede on milyon kiþi on beþ yirmi sene sonra gelip kendisini çatýr çatýr öldürsün diye birer kiralýk katil tutmuþ ve bu adama her gün yirmi trilyon veriyor. Ben þahsen karýncayý bile ezemeyenlerdenim ama para karþýlýðý her þeyi yapabilecek cani biri olsaydým, günde yirmi trilyondan yýlda yedi katrilyon, yirmi sene sonra da yüz katrilyonlarla ifade edilen bir miktar karþýlýðýnda tüm dünyayý seve seve öbür tarafa postalardým herhalde.

Sigaranýn yararýnýn dokunduðu bir tek kesim var, o da sigara üreticileri, piyasadaki markalarý yapan fabrikalarýn sahipleri. Tabi insanlarýn hem saðlýðýný hem cebini bu derece tehdit eden bir þeyi üretip satarak kazanýlan para ne derece hak edilmiþtir ve o parayla yaþamýný sürdürmek nasýl bir vicdan gerektirir, o da ayrý bir mesele. Üreticilerin klasik bir mazereti var “arz talep meselesi kardeþim, insanlar saðlýðýný filan düþünmeden alýp içiyor, e biz de üretiyoruz.” Tiryakilerin toplumdaki oranýný sýfýra ya da en azýndan yok denecek kadar az seviyeye indirme ve ardýndan da bu “alýndýðý için üretiyoruz” zihniyetini saf dýþý býrakma ütopyasýnýn gerçeðe dönüþmesi için daha on yýllar gerek ne yazýk ki.

Ben sigara kullanmýyorum ve kullananlarýn da bu baðýmlýlýk için öne süreceði tüm mazeretlere karným tok. Hiçbir yararý olmayan ve içerdiði binlerce zehirli madde nedeniyle sayýlamayacak kadar çok zararý olan sigaraya baðýmlýlýðý tam bir zaaf, iradesizlik ve hem kendine hem çevresindekilere saygýsýzlýk olarak deðerlendiriyorum.

Keþke okunanlardan büyülenme gibi bir þey olsaydý ve keþke benim de böyle bir gücüm olsaydý, o zaman belki bu yazýyý okuyan birkaç tiryaki birdenbire sigaradan nefret ederdi. Keþke…