Sesim…nefesim…hevesim sendin
kafesim de sen!
Kurtulmam mümkün deðildi
Ne kadar istesem de, öksenden…

þarkýydýn…aþk þarkýsý…sesimde sen
gül açan ve gül kokan…
nefesimde sen!
Her zaman her iklimde yaþayandýn
kafesim de sen!

bir kerecik olsun bana:
sesim desen
nefesim desen
hevesim desen
kafesim desen
ne olurdu!
dayanmak artýk zor sensizliðe
her þeyim yýprandý bak, caným yoruldu…

Kýskanýyorlar…sana düþkünlüðümü bilenler
yaþýyorum zannediyor…
sensizliðin gölgesinde
nasýl büzüldüðümü,
sensiz ceset olduðumu bilmeyenler….
yaþamak mümkün mü
mahrumken sevgilinin sevgisinden
Diyorlar: “berâber misiniz hep”
diyorum:”ben hep onunlayým
o ise ayrýlýk ülkesinde”

sesimde sen
sesimsin
nefesimde sen
nefesimsin
kafesimde sen
kafesimsin
hevesimde sen
hevesimsin
soluyarak bulunduðun her yeri
koklayarak hayallerini
her iklimim sensin
her iklimde sen
açtýðýn kapanmaz yaralara
yaralý gibi sürünerek…
mutlu gibi görünerek
her mevsimim sensin
her mevsimde sen
anýlarla canhýraþ yaþýyorum
seyrederken solgun bir resimde sen.