ï¿½zEdebiyat - Mehtap B. Aydï¿½n - aynaya yansï¿½yan monolog

aynaya yansýyan monolog

Kozasýndan çýkmayý bekleyen bir týrtýldým.O karanlýk ve daracýk mekânda, geleceðimin özgürlüðünü düþlüyordum. Gün gelecek; çatýrdayan o kabuktan, varoluþun en canlý renkleriyle bir kelebek olarak uçacaktým aydýnlýða. Diðerleri gibi... Yaþama haykýrýlan ilk çýðlýk... Yüzlerde aðlayanýn anlam veremediði bir sevinç... Kocaman bir dünya, sayýsýz nesneler, renkler, sesler, insanlar... Dokunmak, dokunduðunu hissetmek, dokunulduðunu hissetmek... Dile getirilen ilk heceler, atýlan ilk adýmlar, algýlanan mutluluklar, kýzgýnlýklar... Doyumsuz bir merak ve istek.

Merak ve istek hiç azalmazken þimdi bir de devinim baþlar. Yaþamdaki ilk coþku. Hareketin getirdiði mutluluk. Adýmlardan koþulara, sözcüklerden mektuplara, þiirlerden kuramlara, titreþimlerden türkülere yayýlan o derin duyum: Dönüþümün gerçekliði.

Okuduðu tümcelerdir onu var eden, günü baþlatan ve bitiren kitap kokusu.Uðraþý çözümlemektir, eylemle düþünce arasýndaki uyumsuzluðu. Sesi aðacýn türküsüdür, her bir yapraðýn hýþýrtýsýyla ortaya çýkan.

Sevdasý insandýr, insanlýktýr; her bir güzelliði yaratan...

Siz hiç bir 'Devrim'i göðsünüze bastýrýp ona 'Nar
çiçeðim' dediniz mi? Onun adýyla soluk alýp uyudunuz mu? 'Çocuðum deðil, herkesin canýný taþýyan çocuklarým olsun' istediniz mi? Ýçinizdeki ateþin gözlerinize yansýmasýný engelleyerek kimliðinizi gizlediniz mi düzenden? Tanýdýðýnýz düzenin tanýmadýðýnýz elinden tokat yediniz mi gözleriniz baðlýyken? Siz hiç arkada býraktýðýnýz gölgeleri kollayarak yürüdünüz mü sokaklarda?

Direnerek büyüyordum. Korkulara, acýlara direnerek büyüyordum. Gizlenerek yürüyordum, gölgemin sesini dinleyerek. 'Yaþamak direnmek'ti, onlarýn bize yaþatmaya çalýþtýðý korkulara yenilmemekti. Bir yandan da gizlenmekti; gözlerini, sesini gizlemek onlardan. Olup da olmamak gibi...

Yalnýzca ölümlerde, kýyýmlarda deðil her solukta tek ses olmak, tek yürek... Mutluyken bile naylon evlerde yaþayanlarý, açlýðý bedenleriyle doyuranlarý, grevdeki tutsaklarý düþünmek... Irmaðýn her kolunu büyütmek, çoðaltmak... Daðýn doruklarýndan kopup bizim olmayan ne varsa ezip geçen bir çýða dönüþmek, çýðlarla yürümek. Ýsyan eden sesinin hoyrat çýðlýklar arasýnda boðulmasý. Uzattýðýn elinin boþlukta kalmasý. 'Sensiz dünya malý neyleyim dostum' derken ihanetle tanýþmasý insanýn. Dokunmaya kýyamadýðý güllerinin kararmasý gözyaþlarýyla.

Güçsüz olaný savunmak, ama kendi örselenmiþliðini içinde susturmak. Kimse aç yatmasýn diye uðraþýrken aç insanlarýn hýþmýna uðramak. 'Klasik erkek mantalitesi taþýyorsun' dediðinde, 'bir homo ile arkadaþ olmandan iyidir' diyen arkadaþýnýn neden bir insan haklarý örgütünde çalýþtýðýna þaþmak.

Siz hiç var olan bir insanýn yokluðundan acý duydunuz mu? 'Her þeyimdi o benim, ihaneti olmasaydý' dediniz mi o insan için? Yaþamýnýzdan vazgeçip o uzun yolculuða baþlamýþken, o insaný geride býrakmayý, ondan vazgeçmeyi göze alamadýðýnýz için döndünüz mü yeniden yaþama? Bunun için kendinizden nefret ettiniz mi? Kendinize düþman oldunuz mu siz hiç?

Yangýnlardan geriye kalan küldüm artýk. Býrakmadýlar daðýlayým, karýþayým doðaya. Her gördüklerinde soluk benzimi, hýçkýran sesimi korlar attýlar üzerime.
Anlamadýlar beni, herkesten biri sandýlar.

Alevlendim, söndüm... Alevlendim, söndüm... Alevlendim.

Yaþama kýrgýnlýðýyla yaþadýðý kente küsmesi insanýn, bir yýlýn yükünü onu büyüten kente boca etmesi... Umuda sevdalý gözlerinin umutsuzluða sürgün edilmesi...Her deðerin olumsuzuyla evrilmesi: sevgiden öfkeye, dostluktan düzeni giyinen yabancýlaþmaya, güvenden hayal kýrýklýðýna, inançtan yýkýma, yaþamdan yok olma içgüdüsüne.

Ayrýlýðýn erken ve ürkütücü týnýlarla gelmesi...Uykusuz gecelerin, morarmýþ gözlerin hesabýný verecek kimsenin olmamasý... Her sabah uyandýðýnda,sokaklarý mesken tutmuþ bir 'deli' olmayý dilemesi insanýn... Ýlk kez gittiði bir mekânda 'seversen güzeli gönül Malatya'dan sev, Arguvan'dan sev'i dinlemek, ardýndan baþka bir mekânda onunla daha önce oturduðu masanýn karþýsýnda 'bir baþkasýn seversen iþte ben öldüm'le kendinden geçmek... Ýçindeki zehirin, yüzünü yýkayan gözyaþlarýyla biteceðine aldanmak, bir daha âþýk olamayacaðýný bilerek ýlýk gecede hüznüyle Ay'ý büyütmek. Sevdiðini, acý çektiðini söylememek için; 'üç maymun'u oynamaya mahkum edildiði için kimyasal bileþimlerle öldürmesi yüreðini. 'Bu aykýrý dünyada' tutup da adýný 'aþk' koymak, sonra da bu 'yalan'la yok olmak. Sürekli intihardan bahsedenlere meydan okurcasýna, intiharý hiç düþünmemiþ bir insanýn kendi kararýyla ölümü seçmesi.

Siz hiç fiziksel bir acýyla baygýn yatarken, acýnýn azaldýðý her anda umutsuzca 'Oysa biteceðini sanmýþtým, bu acý beni yok etmeli, o sonsuzluða götürmeliydi' diye geçirdiniz mi içinizden?

Sevdalanmýþçasýna beklediniz mi ölümü? 'Yaþamaya deðer mi, deðmez mi?'nin yanýtýný ararken bile istek dýþý yaþýyor olduðunuzu gördünüz mü? Yaþamý dönüþtürecek tek aracýnýzýn, bilincinizin artýk iþe yaramadýðýný, elinizdeki tek umudu yok ettiðinizi, yok ettiklerini farkettiniz mi? Artýk dilinizden umut incileri, inanç ve mücadele sözleri yerine taþlaþan ve büyüyen bir ölüm döküldü mü? Önce yaþam ile delilik, sonra yaþamla ölüm arasýnda gidip gidip geldiniz mi? Hiç sizi normal saymayan ve dýþlayan bu dünyaya meydan okuyacak gücü kaybettiniz mi siz?

Kaybetmeye alýþtým, alýþtýðým için de hakettim. Tüm olumsuz sezgilerim, beni yaralayacaðýný bildiðim istemediklerim tek tek gerçeðe bürünüyordu ve ben artýk þaþýrmamayý öðrenmiþtim, tepki vermemeyi. Þaþýrmadýðým için de haketmiþtim istemediklerimi, beni yaralayanlarý. Artýk tek inancým, hiçbir þeyin yolunda gitmeyeceðini bilmekti.

Ölerek mi yaþamak? (yozlaþma)
Yaþayarak mý ölmek? (direnmek)
ya da;
Yaþanacaklarý görüp vazgeçmek...

Bütün gerçekliklerim daðýldý. Aldýðým her darbeden sonra inatla bunlarý toparlayýp onarýp diriltirdim. Þimdi kalan parçalarý toplasam bile üzerinde kurup yaþatabileceðim bir zeminim kalmadý. Hiçbir gerçeðim kalmadý.

''Dik dur bir aðaç gibi. Dallarýn eðilse de gövdeni dik tut. Bilincin ve yüreðinle diren ki eðilmeyesin. Direngenliðin zayýf kýlacaktýr seni eðmek isteyenleri. Aðaçca sev paylaþmayý. Almasan da vermeyi bil. Verdikçe güzelleþecek, çoðalacaksýn. Verdikçe yaþamýn kendisi olacaksýn. Unutma; yaþam paylaþýmdýr, dostluk ve sevgi paylaþýmdýr. Paylaþýmlarýnýn çokluðu kadar güzel ve sevilmeye deðersin. Sen ki bir ýrmaksýn, dostlarla birleþip denize akmaya çalýþan.''

Ne aðdalý sözlermiþ bunlar diyorum þimdi.

Güvensizlikle insan nereye kadar yaþar?

Dost nerdesin? Hangi denizde yelken açýp yol alýyorsun, ben limanda demirlemiþ yolunu gözlüyorken?

- Anlýyorum. Ben gözlerimi ufka dikmiþ beklerken sen bir 'yalan'ý büyütüyordun, beklememe ses çýkarmayarak. Yaþadýklarým kocaman bir yalandý. 'YALANA GEÇIT YOK!'

Öyle mi? Buna inanýyor musun? Hâlâ mý?

Þöyle bir fýrtýna kopsa diyorum, darmadaðýn olsa dünya... Tüm olumsuzluklar bana savrulsa... Umutsuzluklarý, kýrgýnlýklarý, acýlarý, kötülükleri, yalanlarý, ihanetleri, cinayetleri, haksýzlýklarý, sevgisizlikleri yüklensem... Tüm bunlar bende toplansa... Yaþayan ve doðacak olan yeryüzü insanýnýn acýlarýyla büyüsem, bu acýlarý içimde büyütsem, 'ben yandým eller yanmasýn' adýna... Sonra kimsenin bilmediði bir uçuruma gitsem, yansam, parçalansam, alevlerim göðe deðse ve yok olsam... Vardan yok olsam... Benden sonra dünya 'umduðumuz' gibi olsa... Kimse bilmese beni, bilinmesem... Ama yaþamý dönüþtürme sevdasýnda yenik düþen bir yüreðin onlarýn acýlarýyla yok olduðu da unutulmasa...Çünkü UNUTMAK ÝHANETTÝR!

Ah sizler! Gözleriyle yaþamý tüketenler, dilleriyle yangýnlarý büyütenler... Sevgiyi kutsarken her sözünüzle, kaba ve hayvani cinselliðe teslim olanlar... Size hassas ve özenle yaklaþanlara isteyerek ( ya da istemeyerek, ne fark eder!) zarar verenler, acý çektirenler... Sandýnýz mý ki yaþam bu kadar ve hep böyle kalacak? Ah sizler!

Aldanmaktasýnýz! Aldatmaktasýnýz!

Mehtap B. Aydýn