fistanýmýn cebindeydi tüm hayallerim
köy güzeli gibiydi tüm umutlarým
kentin duvarlarýndan kopmuþ sevdiðim
sonradan öðrendi tesadüfen geçtiði yüreðim

yoklukta yaþadýðým zenginlik akar kalbimden
bir gülümseme satýn alýrken tüm alýnmazlarý
verdim gitti dedirdi ruhumda tüm açýlmazlarý
katlandý geri geldi aðrýlý kentin gri duvarlarý

acýlar var baðrýmda býçaktan öte örselenmiþ
açsam göðsümü durmaz aðlardý gören yerli yersiz
yaralarýmý açan kentin gri duvarlarý
çaldýðýn sevgiden yerinde daha çok var
köy köþesinden sevdim kenti
kentte asla sýðmaz akan bir saflýktan


kapattým gözlerimi




Resim; Nuri can