Küçük zaman dilimlerine yakýþtýramadým senin büyük kalýbýný.

En son ne zaman karþýlýklý oturup, konuþmadan anlamýþtýk birbirimizi. Ne zaman deðmiþti ellerin uzaktan hiç dokunmadýðýn bedenime. Dünyayý dize getiririrdim senin için o an, kapattýðým bütün kapýlarýmý sonuna kadar açardým inan. Küçük bir kýz çocuðunun babasýndan korkmasý gibi çekinirdim senden. Saçýmý bir okþayýþýn yaklaþtýrýrdý ayný anda. Þaþýrýrdým, nasýl olurdu da ayný anda hep korku duyacaðým, hem de þevkatinden dizinin dibinden ayrýlamayacaðým iki ayrý adam yaratmana.

Hep böyle miydin? Herkese böyle mi davranýrdýn? Bütün sevgilerini böyle kaçamak ve korkak mý yaþardýn? Ýþte bu yüzden “ Küçük zaman dilimlerine yakýþtýramadým senin büyük kalýbýný “.
Sen kendini benimle paylaþmaya yanaþmadýn ve bu yüzden ben artýk seni yaþamaya çalýþmak istemiyorum. Bende neyi sevdin, neyi aradýn da buldun, neyi kaybettin bilemiyorum. Býrak seni gözlerindeki ýþýk ile birlikte hatýrlayayým ve sona erdirmeden içimdeki son tutku kýrýntýlarýný, içimde kadýðý için yarým sevdan, sana son bir açýk kapý býrakayým.