Kesin kanatlarým var benim,
Sadece farkýnda deðilim…
Yoksa durup durup neden ayaklarým yerden kesilsin ki
Sanmam – aþýk deðilim!… kesin deðilim…
Heryeri pembeye boyamýþlar…
Dünyayý tek renk görmekle ne iþim olur benim???…..

Sen öyle bakýnca,
Havalanýyor içim, ben sanki ben deðil..
gelecek uzaklara yelken açan bir gemi
yarýnlardan daha öte kurduðum,
hayal deðil
sen deðmiþ olamazsýn ellerime!…
dizlerimin titremesiyle, ellerimin ne alakasý var ki?..

kesin aklým baþýmda deðil benim
durup durup gülümsemek istiyor gözlerim
içimde biryerlerde uçuyor kelebekler
sen, ben , hiçkimse farkýnda deðil…
yüzümde açan güller mevsimden olsa gerek
yoksa benim mutlulukla ne iþim olur ki??

ben öksüz soðuklarda bir ateþ arayan biçare
Bu gözler kesin senin deðil, yok yok eminim!…
kalbimdeki cam kýrýklarýný toplayan
saçlarýma dokunan sen deðil…kesin deðil
Ýçimdeki öylesine bir uçma isteði!…
elime uzanan elleri tutmakla ne iþim olur ki?..

karanlýk buralar
uzatma ellerini
gelme!…
kör oldu yüreðim!…
ölemem belki!…
bu saatten sonra dönemem de!..

artýk aþkýnla iþim olmaz benim!….