Dinledikçe olan-biteni birilerinin aðzýndan, gýrtlaðýnda ezilen bir hýçkýrýk peydah oluyor. Yoruluyorsun, uykun gelir belki diye kitaba sarýlýyorsun. Ukunsa kitabýn kapaðýna çakýlý kalalý çok olmuþ...
Sesler susuyor sýrtüstü yattýðýnda, umutsuzca kendini dinlemeye koyuluyorsun. Baldýrlarýndaki aðrý beyninde zonkluyor, uykun ise gözlerinde... Gözlerinde yaþ var, bir de nehir yataklarýna dönüyor yüzün... Burnunu siliyorsun uçan bir kuþun kanadýna. Öfkeleniyorsun hiç olmadýðý kadar. Ailen varmýþ arkadaþlarýn... "Onlarýn beklentileri var mý ?" diye soruyorsun. Hepsi de saklý yada sözlü birþeyler ummuþlar senden.
Her tarafýnýn, biraz ipin biraz da ince yýrtýlmýþ bezlerin düðümleriyle dolduðunu görüyorsun. DÜÐÜM AKLINDA ASLINDA, SEN BÝLMÝYORSUN! Saymaya baþlýyorsun onlarý ve arttýklarýný da keþfedip þaþýrýyorsun. Birileri cidden dilek aðacý etmiþ seni; gecenin bir yarýsýnda, ömrünün de ortasýnda... Üstelik sen sadece düþünüyorken ve herþeyden öylece habersizken... Hýçkýrýklarýn da yoklamalarýný azaltmaya baþlamýþ ve kendini dinginliðe biraz daha kaptýrýyorken
Sevil Pýnar
1998
Anasayfa
