Rüzgar, sonbaharýn etkisiyle geziniyor,
Etraftaki kuru yapraklarý dansettiriyordu...
O ise bakýyor, ama görmüyordu,
Sadece anýlarý ve yalnýzlýðýyla baþbaþa oturuyordu...
Yüzünde ince bir gülümseme vardý,
Gülümsemesi, içindeki burukluðu yüzünden,
Ýçindeki burukluðu ise kalbindeki sevgisindendi...
Gözlerinden bir kaç damla yaþ damladý,
Gözyaþlarýna baktý, ne zaman tükeneceklerini merak ediyordu...
Sevgisine sýmsýký sarýldý, 
Yýllar önce kaybettiði sevgilisi gibi onuda kaybetmek istemiyordu...
Bir daha býrakmamacasýna baðlandý ona,
Doyamadan öptü onu, sevgilisinin dudaklarýný öptüðü gibi...
Sevgilisini son gördüðü günü hatýrladý,
Yüzünde tatlý bi gülümseme öylece yatýyordu..
Soðuktu...
Onu özlediðini, özleminden kalbi bir kez daha yanýnca anladý...
Bir daha açmamamak üzere gözlerini kapattý..
Gözyaþlarýnýn sona erdiðini hissediyordu,
Sevgisine sarýldý, sevgilisine kavuþtu...
Sevgilisi yýllar önce ölmüþtü..
Sevdiði ise ÖLÜMDÜ...