Gözleri yaþlarla doluydu.Ve düþündü fakirliðini.Duygusuz bakýþlarýn onu üzen,yoran  sevgisizliðini...Umut etmek isterdi yarýnlardan.Sevgiyi, huzuru ve mutluluðu dilerdi ya yine yineliyordu kendince bu temennileri...Radyoda çalan her melodi kafasýnda umuda dair sinyaller veriyordu azar azar...Yüreðinin tozlu raflarýna bir göz atmak istedi,onlarý yad etmek...

   Eline ilk önce aþk plaklarý geçti.Yaþamýnýn en güzel aþklarýný,o yüreði güzel insanlarý hatýrladý birer birer.Hepsinde nasýl ümitli,nasýl heyecanlý olduðunu ve her bitiþte nasýl acý çektiðini gördü.Anladý ki bu ilk deðildi;doðru asýl olsaydý içi hala kýpýr kýpýr olurdu.Bitti dedi kendi kendine...Artýk yaþamý kayýyordu yenilere,ümit dolu günlere...

    Gözyaþlarýný kolunun tersiyle sildi ve içten bir gülümseyiþle selamladý yaþamý...Dedi ki;hayat baþlangýç ve sonlarla doludur.Önemli olan bu anlarý saygý ve sevgiyle yaþamaktýr.Sonra baktý gökyüzüne ve dedi ki;yaþamým seni seviyorum ve kutsuyorum.Herþeye raðmen...