Yalan be caným inanma...
Aldatýr insan baðlanma!
Anlamazsýn bile nasýl geçer sonbahar?
Yalanlar ne zaman biter, ne zaman baþlar?
 
Kaþla göz arasý aþk zamanlarý,
Gül açýmý ezgiler gibi az gelir kulaðýna.
Gül solar; hüzün.
Gün gelir; can canan olur...

An gelir, ölürsün cananýna.
 
Zaman geçer, yalýnsýn.
Bir kýsýr döngünün dönemeçlerinde,
Yollar ararsýn sevdiðine, çýkamazsýn.
 
Uðraþma, yeniden baþlayamazsýn.
Elinde deðil bak dünya,
Elinde deðil hayat.
Birileri hata yapar; sen aðlarsýn...
Birileri ister, gülersin...
Ama sonlar hep ayný,
Mutlu bitse de masallar
Bize söylenmez hiç.
Yeniktir hep kahramanlar.
 
Üzülme sen de be caným, aldýrma!
Hep öyle yapmaz mý insanlar..?