Sevgili Günlük, Merhaba

Kýsmetse her hafta kendimden bir þeyleri seninle paylaþacaðým. Bu paylaþýmlar oldukça amatör olacak. Bildiðin gibi ne psikoloji ne de edebiyat eðitimi aldým. Sadece duygu ve düþüncelerimi sana aktarmak istiyorum.

Seninle paylaþmak istediðim ilk konu tamamen kendi sorunum ve belki de benim gibi bir çok insanýn sorunu. Kendimize güvenmemek ve korkak olmak. Adým atmaktan korkarýz, düþüncemizi açýklamaktan, tartýþmaktan korkarýz. Ama bu gibi korkulardan kurtulmanýn bizim elimizde olduðunu keþfettim. Bu yazýya baþlamadan önce bu sorunlarýn tam ortasýndaydým. Günlerim son derece sýkýcý ve monoton bir hal almaya baþlamýþtý. Geliþimimi ve bilgimi körelten, ne bana ne de baþkalarýna yararý olmayan gereksiz iþ ve uðraþlar içerisine girmiþtim. Çok sevdiðim kitap okuma alýþkanlýðýmý bile kaybetmiþtim. Oysa lise yýllarýmda bu alýþkanlýðýmdan dolayý tepki bile görmüþtüm.
“ Ders kitaplarýn yetmiyormuþ gibi bir de bunlarý mý okuyorsun, gözlerine yazýk” derlerdi. Oysa böyle söyleyerek benim ve benim gibi bu sözleri duyan bir çok gencin geleceðiyle oynuyorlar, bize ve aslýnda kendilerine yazýk ediyorlardý.

Kitap okumamakla birlikte öðrenme ve araþtýrma merakýmý da býrakmýþtým. Ne kendime, ne de çevreme bir yararýmýn dokunmadýðýný görmüþtüm. Faydasýz olduðumu görüyor ve kendime olan güvenimi kaybediyordum. Hayatýmý amaçsýz, bomboþ mu geçirecektim; yoksa kendimin ve kendi yeteneklerimin farkýna varýp, yaþamýmý anlamlý kýlan faydalý iþler yaparak, hayatý dolu dolu mu yaþayacaktým. Evet hayatý dolu dolu yaþamayý seçecektim ve seçtim de. Eþimin de desteðiyle kendime güvenimi kazandým, cesaretimi topladým ve hayatý, duygu ve düþüncelerimi seninle paylaþmaya karar verdim.



Ayþe G.
ag_ky@yahoo.com