Ve....
son yaprak aðaçta asýlý kaldý
çiçekler nazlý nazlý salýnamadý akþam güneþine
yýldýzlar göz kýrpmadý
bulutlar sanki donup kaldý zamanýn bir köþesinde...
sanki dünya durdu, sanki yoruldu
herþey siyah beyaz bir fotoðraf karesinde sýkýþýp
kaldý
bir fotoðraf ki, görmediðim gözlerinden yansýyor
umut denizlerinin karþýsýnda dimdik bir kadýn
silüeti...
kollarý iki yana düþmüþ, göðsü öne doðru kabarmýþ
saçlarý az evvel esen delice rüzgardan daðýlmýþ
ve öylece savrulurken perçemleri,
tel tel yanaðýný, boynunu sarmýþ...
yüzünde bir gölge, simasý seçilmiyor
bu fotoðraftaki tek renkli þey
mühürlenmiþ, kýpkýrmýzý dudaklarý
yaðdý yaðacak gözlerinden isyan yaðmurlarý
hava soðuk, hava nemli
hava buruk buruk bir hasret kokuyor...